Imperfectionisme

Hoewel ik altijd heel hard in de lach schiet als mensen mij een perfectionist noemen - ik neem snel genoegen met 'goed genoeg' - merk ik dat er nog wel een verschil bestaat tussen wie ik WIL zijn en wie ik BEN. Ik ben geen perfectionist, maar heb wel allerlei ideeën in mijn hoofd van hoe ik wil zijn, of denk te moeten zijn. Mijn wens voor een strak lichaam staat haaks op mijn liefde voor wijn en chocola, mijn behoefte aan concerten laat zich slecht rijmen met mijn zuinige inborst.

Dit zijn geen onoverkomelijke conflicten, hoewel mijn gezondheidsfreak en mijn vrek als onderdelen van mij het wel lastig zullen krijgen in december. Ik heb behoorlijk wat tijd besteed aan het onderzoeken hoe ik nou van die ideaalplaatjes - die elkaar ook nog eens tegenspreken - af kan komen, tot ik bedacht dat het misschien niet hoefde. Want, en nu komt het... ik ben toch niet perfect. Zal ik ook nooit worden, want al die tegenstrijdige onderdelen, die plurale psyches, horen gewoon bij mij. Ik kan me beter richten op het accepteren daarvan, dan energie verspillen aan het proberen te voorkomen van een chocolade-aanval of een impuls-concert. Ik ben, net als vele anderen die dat allang doorhebben, een levende (en levendige) weergave van de mooiste stroming van de afgelopen eeuwen: het Imperfectionisme. Omarm het! Leef het! Deel het! 

Balans

Afgelopen maanden waren - na een rustige zomerperiode - tamelijk hectisch. Ik had veel opdrachten, leuke opdrachten ook, waar ik echt met veel plezier aan werkte. Maar de planning die ik gemaakt had op basis van de deadlines bleek al snel achterhaald: de echte drukte kwam toen alle deadlines verschoven en ik het overzicht een beetje kwijt raakte. Doordat ik steeds in de beschikbaarheidstand sta, is er weinig ruimte voor ontspanning - ook als ik even niets te doen heb.

Dat wil ik volgend jaar anders doen. Mijn voornemen is om elke vrijdagmiddag vrij te nemen, en om bij verschuiving van werkzaamheden mijzelf ook echt ontspanning te gunnen. Het klinkt zo eenvoudig als ik het zo opschrijf, maar ik heb gemerkt hoe moeilijk dat is. Als iemand tips heeft om die vrije mentale ruimte te benutten voor relaxen, dan hou ik me aanbevolen!

Kerstpakket

Dit is de tijd van het jaar waarop ik in de trein en op straat veel mensen met een kerstpakket zie zeulen. Hoewel ik weet dat het merendeel van de spullen in die doos overbodig zijn (voedsel dat je zelf niet zou kopen en het zoveelste chocoladefondue-setje) merk ik dat ik toch een beetje jaloers ben. Het was altijd zo'n feestje om die doos uit te pakken! Verrassingspakketten vind ik heerlijk.

Dus vond ik het dit jaar helemaal gerechtvaardigd dat ik ook een kerstpakket zou krijgen - van mezelf. Ik heb badbruisballen, een haarmasker en eco-geurzakjes gehaald: dingen die ik eigenlijk te luxe vind maar die ik mijzelf nu gun, want het is tenslotte een kerstpakket! Ook heb ik een edelsteenhanger gekocht, fluoriet (balans, stabiliteit), en die aan mijn sleutelbos gehangen. Zo herinner ik mezelf er elke dag aan dat balans belangrijk voor mij is. En hij is nog mooi ook!

Kerst

Bij de meeste mensen heeft de kerst-koorts al toegeslagen. Als ik door de stad loop, zie ik overal lichtjes en kaarsjes, mooi versierde bomen en diverse kerstdecoraties. Ik word daar blij van, het geeft een hele speciale sfeer voor mij.

Toch vind ik het ook wel iets bizars hebben. Vijftig weken per jaar verstop je al die spulletjes in een doos in de berging of op zolder, om dan twee weken lang je kamer propvol te hebben staan met alles wat je één keer per jaar graag wilt laten zien. Omdat we daar allemaal blij van worden en omdat het zo'n speciale sfeer geeft.

Ook Kees en ik heb een "kerstdoos" die eens per jaar naar boven gesleept wordt, en waar de decoratie in zit. We proberen zo veel mogelijk dingen dubbel te gebruiken: onze "kerstboom" is bijvoorbeeld een metalen kooi waar we met kerst een guirlande met lampjes om heen slingeren en met ballen behangen, en in de zomer op het balkon zetten met een rozenslinger en vlinder- en vogelhangers er in. Het hertje ernaast zou ik het liefst het hele jaar door laten staan, maar somehow stuitte dat op een veto. Dus geniet ik er die twee weken per jaar maar wat extra van. Omwille van de sfeer ;-)

Kleine stapjes

Om ruimte te maken voor de kerstboom, hebben we wat moeten slepen met de meubels. Het tafeltje naast de bank wordt eventjes een plantentafel, en de lamp gaat naar de berging want we hebben immers de kerstboomlampjes.

Omdat je op zo'n moment weer even anders naar je kamer kijkt, merkte ik ook dat na verloop van tijd er toch weer allerlei extra dingen je huis binnenkomen. Je ziet ze niet gelijk, omdat je ze eerst neerlegt om 'later' op te bergen, en er vervolgens heel snel aan gewend raakt. Je wordt er 'blind' voor. En nu vielen ze me plotseling op. Toch weer een flinke stapel boeken naast de kast. Een extra geurkaars, want 'die ruikt zo lekker'. Een schaal met walnoten, want dat staat zo herfstig. Als je dat allemaal bij elkaar zet, plus nog alle kerstspullen die net uit de berging zijn gehaald, dan is het huis op slag weer bomvol. Gisteren ben ik daarom begonnen met de boeken weer eens op te ruimen. Een klein stapje, maar met een fijn resultaat!

Weggooi-tips

Alle opruimgoeroes en huishoudcoaches ten spijt, kan het soms nog echt heel moeilijk zijn om iets weg te gooien. De redenen zijn heel verschillend: veel geld voor betaald, gekregen van een lieve vriendin, komt vast nog wel eens van pas... Maar als dit je uitgangspunten zijn, kom je nooit van je rommel af. Daarom enkele tips om toch weg te kunnen gooien.

Wees eerlijk
Vraag jezelf af: hoe lang heb ik het niet gebruikt? Hoe groot is de kans dat ik er nog wel iets mee ga doen? En kun je aan een nieuwe komen, bijvoorbeeld door te lenen of huren?

Maak een 6-maanden doos
Twijfel je over iets? Stop het in een zak of doos en zet die zes maanden weg. Als je het item al die tijd niet gemist hebt, dan kan het weg.


Maak een foto
Als je moeilijk afscheid kunt nemen van iets omdat het emotionele waarde heeft, dan kun je er ook een foto van maken. Je hoeft niet alles weg te gooien trouwens, de mooiste spullen met de meest dierbare herinneringen kun je in een memory-box stoppen.

Geef het weg
Raar maar waar: het is een stuk makkelijker om iets weg te doen als je weet dat je er iemand anders heel blij mee maakt. Organiseer een ruilfeest met vrienden, zet het op gratisaftehalen.nl of doneer het aan de kringloopwinkel.

Hou het opgeruimd
De grootste uitdaging! Spreek met jezelf af dat als je toch iets nieuws koopt, er ook iets weg gaat. Zo staat je huis niet na enkele maanden wéér vol.

Nog meer tips vind je hier!

... maar niet druk!

De afgelopen weken (en ook de komende) heb ik heel veel opdrachten met deadlines. Toch wil ik niet zeggen dat ik druk ben, omdat het een eigen keuze is. 'Druk' is voor mij een excuus waarmee je aangeeft dat je je bezig houdt met van alles zonder keuzes te maken in wat echt belangrijk is. Ik doe heel veel dingen niet (waaronder bloggen) om mij bezig te kunnen houden met werk waar ik echt voor kies. Dus hoewel ik veel te doen heb, ben ik niet druk. Misschien is het semantiek, maar voor mij geeft deze gedachte ("het is een keuze") al veel rust.

En nu snel weer aan het werk! :-)

De grote transitie

Je hoort het woord steeds vaker: transitie. Of kanteling, of nieuwe economie. Allemaal wijzen ze op de veranderingen die gaande zijn om van een destructieve maatschappij naar een opbouwende maatschappij te gaan. Van schaarste naar overvloed, van lineair naar circulair. Een maatschappij waarin bestaanszekerheid gegarandeerd is, energie 100% duurzaam is en een economie waarin geld een middel is en geen doel. Een mooie website hierover is degrotetransitie.nl.

Alle positieve signalen ten spijt is zojuist Trump gekozen als president van de VS, scoort Wilders hoog in de peilingen en horen we steeds vaker dat klimaatverandering een hoax is. Klopt het dan nog? Of zijn dat juist de laatste stuipen van een stervende maatschappij vol 'oud' denken? En hoe kunnen we die machtige tegenkracht weren?

Ik heb het antwoord ook niet. Een deel van mij maakt zich zorgen, een deel van mij voelt diep van binnen dat het er bij hoort. Vanuit verval ontstaan nieuwe dingen, en hoe groter het verval, hoe voelbaarder de urgentie. Toch wil ik niet stilzitten en afwachten. Met kleine dingen kun je veel bereiken. Voor de Internationale School voor Wijsbegeerte schreef ik een column die je onder andere hier kunt terugvinden. Want ik denk dat de wereld nog steeds behoefte heeft aan idealisten.

Werkplek

Werken als freelancer kan best eenzaam zijn. Ik heb gelukkig regelmatig contact met mijn opdrachtgevers en twee middagen in de week werk ik in een winkeltje in de Jordaan voor de afwisseling. Toch merk ik dat ik het ook leuk vind om in een ouderwetse 'werkomgeving' te werken: ik word er zo lekker productief van! Daarom heb ik vorige week een ochtend gewerkt bij places.work om te kijken of het bevalt.

Een nadeel (voor mij) is dat het lidmaatschap van dit soort werkplekken aan de hoge kant is. Er is gratis wifi en koffie, en een aangename sfeer. Al die dingen vind ik voor de prijs van een espresso ook bij de koffietent om de hoek, dus ik twijfel nog steeds of het iets voor mij is. Van de andere kant ga ik ook niet bij de koffietent zitten (waarom eigenlijk niet?) terwijl ik voor deze introductie-ochtend een kwartier gefietst heb. De voor- en nadelen wegen dus nog redelijk tegen elkaar op. Hoe lossen collega-freelancers dit op?

Ruilparty

Afgelopen weekend heb ik voor het eerst een ruilparty bezocht. Het is een klein netwerk van vrouwen en twee keer per jaar organiseren zij een bijeenkomst bij iemand thuis. Er komen steeds nieuwe mensen op af met verschillende smaken en maten, waardoor het aanbod divers is en er voor iedereen wel iets leuks te vinden valt.

Het is een laagdrempelige manier om je kledingkast te vernieuwen: kledingstukken die je zelf niet meer draagt vinden een nieuwe liefhebber, en zelf kun je op zoek naar leuke nieuwe items. Ik miste al een tijdje een eenvoudig zwart vest: ik heb mijn vorige vest wegens onherstelbare gaten weg moeten doen en er nog niets voor teruggevonden. Tot afgelopen zondag: een prachtig vest voor nop! Plus nog een grijs vest (draag ik nu en zit heerlijk) en een heel mooi wollen jasje. Ik heb een volle tas met kledingstukken ingeleverd, een deel van mijzelf en een deel van vriendinnen die ook hun kast hadden opgeruimd. Alle stukken die aan het einde van de middag overbleven, zijn naar Dress for Succes of de kringloop gegaan. Ik ga denk ik ook een keer zoiets organiseren!

Declutter Challenge

De 'Wild & Free Society' van Lou Niestadt is behalve een ontmoetingsplek voor gelijkgestemden ook een plek waar je veel leuke cursussen kunt volgen. Ik voelde me gelijk aangetrokken tot de declutter-challenge, terwijl ik tegelijkertijd het gevoel heb dat mijn huis redelijk op orde is. Blijkbaar is er toch nog iets niet opgeruimd, en misschien is dat niet in mijn huis maar in mijn hoofd.

Deze declutter challenge gaat ook precies dáár over. Marie Kondo vertelt me hoe ik sokken op moet bergen, Lou Niestadt legt uit dat letterlijk opruimen ook geestelijk opruimen kan zijn. Ik weet niet goed wat er in mijn hoofd nog opgeruimd moet worden, maar als ik er over nadenk zijn er wel wat dingen die ik kwijt wil. Mijn zorgen over de schommelingen in opdrachten bijvoorbeeld, of mijn gevoel het niet goed genoeg te doen voor opdrachtgevers, of mijn schaamte voor mijn eeuwige rugpijn. Het gaat bij de Wild & Free Society om het accepteren van niet-perfectie: in je huis en in je hoofd. Na dag 1 heb ik al heel veel geleerd: koester je imperfecties!

Klankbord

Ik vind het heerlijk om te sparren met mensen. Vaak vragen ze mij of ik even hun 'klankbord' wil zijn en in die gesprekken leren we van elkaar en doen we nieuwe ideeën op. Toen ik enkele weken geleden tegen een organisatie aanliep die dat voor ondernemers doet, was ik dan ook gelijk geïnteresseerd. Het Ondernemersklankbord werkt met vrijwilligers, gepensioneerde ondernemers die (startende) ondernemers wil bijstaan met advies, en inderdaad als klankbord.

Vooral de ideologie er achter staat mij aan; het willen delen van de eigen ervaring en kennis, en het willen inspireren. Zo sta ik zelf ook in het leven: mensen willen helpen om verder te komen. Het is ontzettend leuk en leerzaam, dit traject. Ik ben nu heel hard aan het nadenken over mijn "unique selling points" om zo de juiste opdrachten en opdrachtgevers te kunnen aantrekken. Wie denkt er met me mee?

Buy Nothing New - week 3

Deze week was al iets moeilijker - ik was bij de Hema voor de verrukkelijke chocoladeletters (sorry... blijft een zwak!) en heb in de verleiding gestaan om nieuwe dekbedovertrekken te kopen. We hebben sinds enkele maanden een kat erbij (geen Barones, wel een heuse Freule) die onze voeten onder het dekbed zo mateloos interessant vindt dat ze met klauwen en tanden er op springt. Er blijft steeds minder dekbedovertrek over dus. Ik twijfel erg of ik een dekbedovertrek tweedehands zou willen hebben en op welk moment ik zou willen vervangen. Als het niet mooi meer is, of pas als de flarden erbij hangen?

Ik heb nog niets gekocht, maar het is natuurlijk ook suf om te wachten tot oktober voorbij is en het dan alsnog te doen. Buy Nothing New gaat om bewustwording, niet om het uitstellen van koopwoede zodat je in november los kunt gaan. Benieuwd naar jullie reacties hierop!

Buy Nothing New-maand week 2

Eigenlijk kan dit een hele korte blog worden - ik heb namelijk de afgelopen week niets gekocht. Wel geld uitgegeven trouwens: een balletvoorstelling, kaartjes voor de Cello Biënnale en veel geld aan de NS in ruil voor comfortabele treinreizen.

De combinatie van afspraken met vrienden, zakelijke afspraken en veel opdrachten maakt dat ik volgens mij geen enkele winkel van binnen heb gezien. Grappig - vorig jaar merkte ik nog dat met de Buy Nothing New-maand ik juist meer ging kopen, maar nu een jaar later denk ik er amper bij na. Misschien is het echt een kwestie van "afwennen", als je een tijdje niets gekocht hebt dat dan de behoefte daaraan ook afneemt. Het schijnt dat kopen een soort kick geeft, dopamine vrijmaakt waardoor je die kick vaker wilt. En ik heb dat nog steeds moet ik bekennen: het fijne gevoel als je iets geweldigs hebt weten te scoren. Het gevoel duurt alleen nooit zo lang, terwijl ik de balletvoorstelling met live muziek van de Nits waarschijnlijk mijn leven lang niet meer vergeet. Dus voor mij is de keuze niet zo moeilijk: spullen of ervaringen. Hoe zit dat bij jullie?

Aflossen en afbouwen

Een paar weken geleden hebben Kees en ik weer een grote aflossing gedaan op de hypotheek van ons huis. De belastingdienst was ons dit jaar nog goed gezind, dus we konden bijna het maximale jaarbedrag aflossen. Daarmee is de hypotheek weer met 50 euro per maand gedaald.

Als we dit tempo vol willen houden en niet meer op de vrijgevigheid van de belastingdienst kunnen (of willen) vertrouwen, dan zullen we vanaf nu meer zelf opzij moeten leggen. Dat betekent toch een beetje afbouwen qua uitgaven. Dit jaar hebben we vooral veel uitgegeven aan het verder perfectioneren van ons huis: nieuwe deurklinken en gordijnen, de keukenvloer vervangen en het antieke kleed laten repareren en reinigen. Dat hoeft komend jaar niet meer, dus gaan we meer geld opzij zetten voor de aflossing. Maar niet zo veel dat we nooit meer lekker luxe uit eten gaan of mooie concerten kunnen bezoeken! Want daar hebben we het uiteindelijk voor gedaan: dat we investeren in ervaringen inplaats van in spullen.

Buy Nothing New: week 1

Ik ben benieuwd naar jullie eerste week van de Buy Nothing New maand. Zijn jullie er bewust mee bezig of juist niet? Zelf had ik een aantal uitdagingen waardoor het er op leek dat ik in week 1 al mijn voornemen zou moeten opgeven.

Zo kwam er bijvoorbeeld een stuk riem van de fietstas tussen mijn ketting terecht en weigerde mijn fiets voor- en achteruit te gaan. Met hulp van Kees en een beetje bruut geweld heb ik mij een 'nieuwe' fiets kunnen besparen. Ook mijn fysiotherapeut gaf mij een uitdaging: de keukentafel en - stoel als werkplek was onverantwoord en ik moest op z'n minst een in hoogte verstelbare stoel of kruk hebben. Op Markplaats zocht ik naar krukken, maar kon er geen in de buurt vinden. Bol.com beloofde mij de volgende dag een kruk te bezorgen, maar dat zou dan een nieuwe zijn. Totdat Kees voorstelde dat ik zijn drumkruk zou gebruiken om te ervaren hoe het zat. Dan kon ik altijd later nog naar een echte goede kruk zoeken.

Het is dus meegevallen: eerst zoeken naar oplossingen met de spullen die je al hebt werkt goed. Ik ben nieuwsgierig naar jullie verhalen!

Oktober: Buy nothing new-maand

Het is weer oktober en dus internationale Buy Nothing New-maand. Voor sommige mensen een enorme uitdaging, anderen doen eigenlijk al niet anders. Ik ken zelfs mensen die al heel lang überhaupt niets hebben gekocht, omdat ze genoeg hebben. Een voorbeeld is Gerhard Hormann, met wie ik onlangs een lang gesprek had. Wat hij in dat gesprek ook zei, en dat vind ik zelf echt een heel mooi uitgangspunt: ieder mens heeft het recht inconsequent te zijn. Dus 'buy nothing new' mag voor mij een inspiratie zijn, geen dogma.

Toch ga ik het wel proberen, en liefst probeer ik helemaal niets te kopen behalve levensmiddelen. Ik zal, net als vorig jaar, aan het eind van de maand verslag doen van mijn pogingen. Wie heeft er zin om mee te doen en via facebook uitdagingen, experimenten en trotse momenten te delen?

Amsterdam ZZP-event

Afgelopen week was ik bij de afsluiting van de pilot Amsterdam ZZP - een netwerk van zzp'ers om elkaar te inspireren, te bevragen en te helpen. Het was opgezet met behulp van de gemeente en op deze voorlopig laatste netwerkbijeenkomst werden de eerste resultaten teruggekoppeld.

Voor mij voorziet zo'n platform in een enorme behoefte, al was het maar om te kunnen sparren met andere zzp'ers over de dingen waar je tegen aan loopt. We hebben in workshops gebrainstormd over hoe we dit platform zelfs nog verder konden brengen, en er zijn hele mooie oplossingen genoemd. Samenwerken komt dan wel naar voren als belangrijkste behoefte voor zzp'ers. Maatschap, coöperaties of diensten uitruilen; alles leidt tot meer gebruik van elkaars talenten. Daarom overweeg ik ook om één keer per week naar seats-to-meet te gaan hier in de buurt. Vooral om inspiratie op te doen en nieuwe mensen te leren kennen, en wie weet leidt het ook wel tot mooie samenwerkingen.

Opdrachtgever

Meestal zit ik aan de ontvangende kant van de tafel en heb ik tegenover mij een opdrachtgever die aangeeft wat hij of zij van mij verwacht. Meestal vraag ik dan nog even door, om zeker te weten dat ik iets doe wat écht gevraagd wordt. Sinds vorige week heb ik mogen ervaren hoe het is om aan de vragende kant te zitten.

Ik ben namelijk gevraagd om opdrachtgever te zijn voor een groep studenten van een hogeschool, die zich willen (of moeten, dat is op school nooit zo duidelijk) bekwamen in social media strategieën. Zij gaan daarvoor een rapport schrijven voor de website van Kees en mij, circulairestad.org. Ik heb een gastcollege gegeven en kort verteld wat ik van ze verwacht. Het bleef heel stil en daar werd ik een beetje nerveus van. Zouden ze me echt begrijpen? Ik heb dus nog wat meer verteld, en na weer een stilte nog maar wat meer. Ik begrijp nu hoe opdrachtgevers zich soms moeten voelen als freelancers
weglopen met een opgewekt "komt voor elkaar!" zonder een vraag te hebben gesteld.

Nee, ik blijf mijn opdrachtgevers lekker doorzagen over wat ze willen. En dat rapport... ik ben heel benieuwd!

Bijbaantje

Het leven als zelfstandig schrijver is voor mij het perfecte leven. Ik geniet van de vrijheid, van het sparren met opdrachtgevers en vooral heel veel van het schrijven zelf. Ik geniet zelfs van de administratie! (Die gelukkig heel makkelijk is met mijn online boekhouder). Het enige dat ik mis, is het vrijblijvende en luchtige contact met mensen, het gebabbel over het weer of het laatste nieuws.

Daarom heb ik bedacht dat ik voor een halve of hele dag wel in een winkel zou willen staan. Het eerste dat in me opkwam was natuurlijk een boekhandel. Maar via via raakte ik in gesprek met een vrouw die bij een klein winkeltje in de Jordaan werkt, waar ik vroeger veel kwam. Een winkel tjokvol curiosa, antiek en kitsch. Vol gebloemde bordjes, porseleinen knoppen, mooie notitieboekjes en gedeukte blikken. Ik heb gevraagd of ze nog iemand konden gebruiken en het antwoord is ja. Dus nu ben ik elke week in dit heerlijke winkeltje te vinden en geniet ik volop van praatjes over het weer.

PS Alles in deze winkel is voor mij koopwaardig, maar ik weet mezelf goed te beheersen ;-)

Tekstnetwerken

Afgelopen vrijdag ben ik naar een netwerkbijeenkomst geweest. Ik ga wel vaker naar dat soort bijeenkomsten, maar deze was echt gericht op tekstschrijvers, redacteuren en communicatieprofessionals. Het thema was "Leven van de pen" en dat sprak mij wel aan. Ik doe niets liever!

De inleiding door Marcel van Driel was al zo inspirerend dat als ik daarna weg had gemoeten, het geld niet verspild was. De kern van zijn verhaal: als je wilt doen wat je leuk vindt, doe het dan 66 dagen achter elkaar, dan is het een gewoonte geworden. Gecombineerd met "500 woorden per dag is een boek in het jaar" ben ik nu elke dag een stukje verder aan het schrijven aan mijn boeken. Elke dag een stapje!

Verder heb ik nog een workshop gevolgd over LinkedIn, over marketing en over balans in je werk. Allemaal heel interessant en leerzaam, en lekker praktisch ook. Fijn om af en toe weer een flinke lading inspiratie te krijgen: ik kan er het komende jaar weer tegen!

Bijblijven

Toen ik na mijn studie begon met werken, kon ik me niet voorstellen dat ik ooit zou stoppen met leren. Ik heb inderdaad in de jaren daarna nog verschillende studies gedaan, vaak naast mijn werk. Ook via mijn werkgever heb ik verschillende cursussen gevolgd. Nu ben ik zelfstandige, en mag ik zelf zorgen dat ik bijblijf.

Gelukkig is dat tegenwoordig geen opgave meer. Het internet biedt duizenden opleidingen en cursussen, zowel gratis als tegen vergoeding. Er zijn zelfs universitaire studies te volgen: MIT heeft een groot deel van het curriculum online staan. Ook Alison heeft cursussen waar je een certificaat voor kunt aanvragen, en een mooie Nederlandse site met cursussen is die van de Open Universiteit of het meer toegankelijke leren.nl.

Je kunt dus op verschillende manieren goedkoop leren. Maar wat ik merk is dat het niet altijd blijft hangen wat ik leer. Misschien ben ik het 'studeren' wat verleerd, of is de manier waarop de informatie aangeboden wordt niet duurzaam genoeg. Ik maak bij een online cursus geen aantekeningen, zie geen docent die de stof op een interessante manier vertelt en het is nogal gericht op zenden en informeren. Ik wil graag wat actiever met informatie bezig, en doe daarom daarnaast ook intervisie. Als iemand nog ideeën heef over duurzaam leren, dus dat het geleerde ook echt blijft hangen, dan hoor ik het graag!

Update

Deze week ben ik weer eens door mijn kledingkast gegaan. Met een aanleiding deze keer, want ik las op internet de tip om een mindmap te maken van wat je wilt uitstralen. In die mindmap kwamen de woorden "meisjesachtig", "lief" en "sportief" niet in voor, dus er konden heel wat bloemenjurkjes en t-shirtjurken weg. Dat geeft gelijk ruimte in mijn kledingkast, die ik voorlopig even niet op wil vullen. Ik ga voor wat tweedehands accessoires om mijn -vooral grijze - jurken van kleur te voorzien, en wil ook wat opvallende kettingen gaan dragen. Toen ik overigens daarna ook mijn sieraden doorzocht, zag ik dat ik al een paar mooie kettingen had. Sieraden die ik al tijden niet meer heb gedragen mogen weg.

Ik merk dat ik energie krijg van zo'n moment stilstaan: past het nog bij mij wat ik doe? Wat ik draag? Wat ik uitstraal? En nog meer energie krijg ik daarna van het actie ondernemen. Meer ruimte met betere kleding!

Professioneler

Hoewel ik al sinds maart 2013 mijn eigen bedrijf heb, ben ik nu iets meer dan een jaar echt fulltime bezig met mijn tekstburo. En het gaat heel goed! In de zomermaanden is het altijd wat rustiger - was al zo toen ik nog bij de gemeente werkte - en dus heb ik de tijd gebruikt om mijn bedrijf te evalueren. Mijn conclusie: het is tijd om mijn uitstraling te professionaliseren.

Ik heb daarom eerst een onderscheid gemaakt in de diensten die ik aanbied. Naast tekstschrijver doe ik ook redactiewerkzaamheden en ben ik natuurlijk ook schrijver - van blogs, artikelen en boeken. Daarom heb ik bij de Kamer van Koophandel drie nieuwe namen opgegeven: mijn schrijversbedrijf heet erica pierik, mijn redigeerbedrijf heet De SchrijfWijze en mijn tekstburo heet nu Buro Mani. Voor elke activiteit heb ik een website nu, naast natuurlijk mijn blog en facebookpagina. Ik ben heel trots op het resultaat!

Huishoudelijke apparatuur

Onze wasmachine is meer dan tien jaar oud en loopt nog als een zonnetje. Ik draai mijn wasjes op lage temperatuur, met volle trommel en op een kort programma. Ik dacht dus heel duurzaam bezig te zijn, maar niets is minder waar, volgens Milieucentraal.

Oude apparaten zijn energieslurpers en grootwaterverbruikers, zeggen ze.
"Vaak wordt ten onrechte gedacht dat een apparaat met label A of A+ ook al heel zuinig is. Dit klopt niet bij koelkasten, vriezers, vaatwassers en wasmachines. Daar is A+ tegenwoordig zelfs het slechtste label op de markt."

Oeps. Ik denk dat onze wasmachine A+ niet eens haalt. Maar weggooien en een nieuwe kopen is toch ook een enorme aanslag op het milieu? Inderdaad, en daarom hebben we niet voor een nieuwe wasmachine gekozen, maar gaan we er eentje leasen via Bundles. En ook maar gelijk een nieuwe vaatwasser, want deze is ook al tien jaar oud en begint binnenin te roesten. De oude machines zijn opgehaald en worden duurzaam verwerkt, en de levenscyclus van onze nieuwe machines zijn zo goed als circulair. Ik ben benieuwd of ik het nog ga merken in water- en stroomverbruik!

Nieuwe kat

We hebben er sinds kort een kat bij. Pluis Istar moet nog een beetje aan haar wennen, maar ze tolereren elkaar. Pluis Mani, de nieuwe kat, was erg bang in het begin, maar nu voelt ze zich al helemaal thuis. Van een boerderij waar je verwaarloosd wordt, naar een Amsterdamse bovenwoning is nogal een stap, maar ze went snel.


Wat ik merk, behalve dan de toegenomen gezelligheid, is ook een toegenomen hoeveelheid spullen, en daarmee ook afval. Ik koop duurzaam kattengrit, en goed voer waar ze maar weinig van nodig hebben. Maar plots staat er ook een extra krabpaal, slingeren er pluchen muisjes rond (nooit heel lang; ze worden vakkundig gesloopt) en moet ik nu ook onder de kast stofzuigen omdat Mani daar haar favoriete plekje van heeft gemaakt. Twee keer zo vaak de kattenbak verschonen, twee keer zoveel voer (we zijn overgestapt op grotere zakken...) en twee keer zoveel haar opzuigen.

Ik vind het heerlijk, al die pluizen om me heen, en geniet van zowel de knuffels als de eigenzinnigheid wanneer ze kattenkwaad uithalen. Toch vraag ik me af of je huisdieren ook nog kunt verduurzamen. Wat zou ik kunnen doen om minder afval te hebben?

Bij de tijd

Sinds kort heb ik een horloge. Voor de meeste mensen zal dit geen openbaring zijn, maar voor mij is het een grote stap. Ik werd namelijk altijd heel nerveus van horloges, van de mogelijkheid om elk moment de tijd te weten. Ik liet mij daar dan compleet door leiden, dus het afdoen van het horloge, ruim vijftien jaar geleden was toen ook een grote stap.

Ik weet niet of het nu anders zal zijn. Ik heb eerst 'geoefend' met het horloge van een vriendin, bedacht dat het niks voor mij was en toen ik 'm weer teruggegeven had bleek ik toch de hele tijd weer op mijn pols te kijken. Daarom heb ik via Marktplaats een horloge gekocht dat je met de hand op moet winden en dat ouder is dan ikzelf. Die zal dus ook nog wel even meegaan ;-)

De belangrijkste reden dat ik weer een horloge wilde, is dat mijn tijdsbesef veranderd is sinds ik zelfstandige ben. Eerder had ik de structuur van het werk, met vaste tijden voor overleg, lunch, reistijd... Nu heb ik dat niet meer en merk ik steeds vaker dat mijn besef van tijd ofwel weg is (flow heet dat, heerlijk) ofwel mij op het verkeerde been zet (een glazige blik als de kassadame mij goedemiddag zegt, terwijl ik er van overtuigd ben dat het ochtend is). Ik hoop dat een horloge mij daarbij gaat helpen: een soort structuur bieden waar ik op kan vertrouwen, zoals ik in loondienst kon vertrouwen op de regelmaat van de vergaderingen. Ik ben benieuwd!

Schoonmaken

Laatst had ik met iemand een gesprek over duurzaam schoonmaken - duurzaam in de zin van milieuvriendelijk want het duurt nooit langer dan enkele minuten dat een huis helemaal schoon is. Niet zo duurzaam dus ;-) Maar je schoonmaakmiddelen kunnen wel een wereld van verschil maken.

Mijn drie favorieten zijn azijn, baking soda en...wodka. Die laatste is fantastisch om muffe geurtjes te verwijderen uit matrassen, vloerkleden of kleding. Het doodt alle bacteriën en de alcohollucht vervliegt gelijk. Ik heb een fles overgegoten in een lege spuitbus van ecover, en die staat binnen handbereik. Muffe luchtjes in kasten of koelkasten krijg je trouwens beter weg met een bakje baking soda.

Eigenlijk zouden deze drie middelen genoeg moeten zijn, maar ik ben zo'n tut die pas vindt dat het fris en schoon is als alles naar lavendel ruikt, dus heb ik ook nog ecologische allesreiniger en speciale wc-reiniger. Maar verder is mijn keukenkastje redelijk leeg. Toch weer een kwestie van 'genoeg' :-)

Inspiratie

Vorige week hebben Kees en ik een hele ochtend doorgebracht in de Centrale OBA, om heerlijk tussen al die boeken rond te snuffelen. Ik ging met een flinke stapel boeken weer naar huis en ik ben lekker aan het lezen nu. Een boek dat ik al een tijde wilde lezen was Word Optimist! van Leo Bormans heb ik al uit, en de Crisis Survivalgids van Saskia Scheerlinck heb ik net uitgelezen.

Dat laatste boek is eigenlijk vooral een bevestiging dat we al op de goede weg zitten. Zij geeft tips om meer geld te besparen en meer tijd over te houden, en doet dat vooral door op te ruimen (downsizen) en minder te kopen (consuminderen). Dat geldt ook bij haar niet alleen voor spullen, maar ook voor verplichtingen. Eigenlijk komt haar boek neer op een mooie uitspraak van Gerhard Hormann: "Vrijheid is een lege agenda en een leeg verlanglijstje." Ik ben het daar helemaal mee eens (al heb ik beide nog niet écht...) en vind het boek daarom een mooie inspiratie voor onze manier van leven.

Waterverbruik

Voor een onderzoeksbureau heb ik vorige week mijn waterverbruik bijgehouden. Ik dacht dat we het redelijk zuinig deden, maar toch was het eindresultaat nog wel confronterend. We hebben gemeten dat er per minuut bijna 14 liter water uit de douchekop stroomt, wat betekent dat ik met mijn razendsnelle douches 's ochtends toch een kleine 30 liter drinkwater door de afvoer spoel. En als ik mijn haar was (2 à 3x per week) bijna het dubbele. Oeps.

Ook heb ik een hele dag bijgehouden hoe vaak en hoe lang ik de keukenkraan (5,6 liter per minuut) open heb. Dat is best vaak. Even iets omspoelen, een glas water drinken, een pan vullen voor de pasta... En dan reken ik nog niet eens het indirecte waterverbruik. Mijn geliefde kopje espresso vraagt maar een klein beetje water om het te zetten, maar de productie van de koffiebonen vraagt per kopje 140 liter. Gelukkig is dat niet allemaal drinkwater. Evengoed was het aan het eind van de week wel even schrikken: bijna 1300 liter met z'n 2-en...  Zo'n onderzoek om in te vullen maakt je wel veel bewuster van je gedrag!

Supergroen?

Een paar dagen geleden las ik het boek "Groen Doen" van Marie-Claire van den Berg. Het was heel leuk en herkenbaar geschreven: de dilemma's waar zij tegen aan loopt heb ik ook. Daarnaast bood het boek veel inspiratie over groen leven. Zo ben ik er achter gekomen dat er op dat gebied bij mij nog veel te verbeteren valt. En terwijl ik het las vroeg ik me ook af: 'Zou ik dat willen?'

De echt groene keuzes van Marie-Claire vragen namelijk veel. Meer dan ik tijdens het lezen zou willen investeren. En toen ik het boek uit had en dichtklapte, was mijn conclusie dat ik het voor mij op dit moment goed genoeg doe. Er is altijd ruimte voor verbetering, maar belangrijker voor mij is ruimte om lekker te leven. Laat mij maar een vrolijk licht groen kleurtje zijn in plaats van diepdonkergroen. Ik koop minder en bewust, let op energie en water en reis zo milieuvriendelijk mogelijk. Maar zelf mijn cosmetica maken, bij ieder visje vragen wat de herkomst is en actie voeren bij niet-groene bedrijven... Nee bedankt. Misschien over een jaartje ;-)

Verzamelwoede

De dinoplaatjes bij onze Albert Heijn waren al weer snel op en waren net als de moestuintjes een groot succes. Daarna kon je sparen voor restaurantzegels en nu voor armbandjes. Bij de Vomar naast de Albert Heijn is er een verzamelactie voor ovenschalen, en bij de Lidl kun je sparen voor een bbq-pakket. Wat is dat toch met mensen en verzamelwoede?

Verzamelingen zijn er in verschillende soorten volgens mij. Mensen verzamelen vanuit passie, interesse, hobby - dingen waar ze blij van worden. Kunst of boeken of munten of postzegels.... En sommigen verzamelen herinneringen in de vorm van tastbare voorwerpen, zoals souvenirs op vakantie, of fotoalbums van bijzondere gebeurtenissen. En dan zijn er nog de rages en de hypes, zoals de dinoplaatjes waar ik deze blog mee begon. Supermarkten spelen handig in op onze behoefte om te verzamelen - waren we niet ooit allemaal jagers en verzamelaars? Het spreekt blijkbaar een soort oerdrift aan. Sparen om uit eten te gaan begrijp ik nog wel, maar verder sta ik met verbazing te kijken naar wuppies, flippos, beesies of juichhandjes... Waar komt dit vandaan?

Piramide van Maslow

De piramide van Maslow is denk ik iedereen wel bekend; iedereen zoekt eerst de fundamenten in het leven zoals onderdak, eten en veiligheid, en pas als daaraan voldaan is heb je aandacht voor je sociale omgeving en uiteindelijk voor zelfontplooiing. Ik heb lange tijd gedacht dat dit waar was, en dat ik pas met het zoeken naar erkenning en waardering, en met zelfontplooiing bezig kon zijn nadat ik mijn primaire behoeften vervuld had.

Tot ik een opmerking las over Joseph Campbell, die zei dat de piramide juist op z'n kop moest staan. Je weet je behoeften pas als je je levensdoel weet, als je door zelfonderzoek hebt uitgevogeld waarom je op deze wereld bent. En daar zit wel wat in natuurlijk. Want wie niet weet wat hij nodig heeft, kan ongebreideld blijven consumeren zonder het gevoel te hebben dat aan zijn of haar behoeften voldaan is. Veel mensen blijven daar ook steken, ze komen niet uit de onderste lagen van Maslow omdat ze niet weten waarvoor ze het doen. En dus is blijven kopen en blijven werken om dat te bekostigen, hun bestaansrecht geworden. Het tolt nog een beetje in mijn hoofd en ik weet niet of ik het nu helemaal goed zegt, maar het idee dat je pas weet wat je wilt als je weet waar je het voor doet... dat staat mij aan!

Bijzondere eer

Vanmiddag hadden Kees en ik voor ons heel bijzonder bezoek: Gerhard Hormann en zijn vrouw kwamen bij ons lunchen. We hebben daarna nog een rondleiding door de Kolenkitbuurt gegeven en een biertje gedronken bij café het Lommertje.

Gerhard Hormann heeft verschillende boeken geschreven en vooral zijn eerste (non-fictie) boek "Hypotheekvrij" heeft Kees en mij geïnspireerd tot het leven dat we nu leiden. Ook zijn latere boeken zoals "De omgekeerde Werkweek" en "Het Nieuwe Nietsdoen" gaan over precies dat wat wij belangrijk vinden: werk doen wat je leuk vindt en je lasten zodanig verlagen dat je vooral veel vrije tijd hebt. Omdat je huis vaak de hoogste maandelijkse lasten heeft, is je hypotheek aflossen volgens hem een belangrijke eerste stap. Precies waar Kees en ik mee bezig zijn!

Het was heel leuk om een hele middag met hem en zijn vrouw te praten over de dingen die ons bezig houden, en ik ben heel vereerd dat hij bij ons op bezoek is geweest. Hij is toch een soort van held voor mij :-)

Essentrics

Een tijdje geleden kreeg ik van iemand een grote stapel tijdschriften van Women's Health, in ruil voor een bakje druiven. De meeste artikelen over nieuwe diëten en flitsende sportroutines zijn aan mij niet besteed: ik heb mijn yoga en mijn hardlooprondje, en word te blij van eten om te diëten. Toch heb ik wel weer inspiratie opgedaan, en wel met een artikel over essentrics.

Het is een workout die is overgewaaid uit de Verenigde Staten, en is een combinatie yoga en ballet. Door spieren zowel te versterken als te stretchen in één vloeiende beweging, werk je aan verlenging van je spieren en daarmee aan je houding. Als ik een workout gedaan heb, zijn alle gewrichten weer soepel en barst ik van de energie. Voor mij een mooie aanvulling op wat ik nu doe aan yoga en hardlopen. Ik ben van plan om één of twee maand echt lessen te volgen en het dan thuis verder te doen.

Ik merk dat dat voor mij beter werkt; wanneer ik zin en tijd heb rol ik mijn matje uit en doe ik oefeningen. Omdat je met essentrics best ingewikkelde bewegingen maakt wil ik het wel eerst goed leren voor ik zelf aan de slag ga, net zoals ik eerst jarenlang yogales heb gehad voordat ik genoeg had aan mijn eigen routine. Wie meer wil weten: de website van essentrics.com biedt behalve veel informatie ook filmpjes met oefeningen!

Tomorrow

Laatst heb ik de film Tomorrow gezien en heb daardoor weer heel veel vertrouwen in de mensheid. Dat vertrouwen is nooit weggeweest, maar kan af en toe wel weer even een positieve impuls gebruiken. De film laat zien dat er heel veel leuke en sympathieke initiatieven zijn die stuk voor stuk proberen om de wereld een beetje mooier te maken.

Veel van deze initiatieven kennen we al: kleinschalige tuinbouw, duurzame energie-opwekking, lokale munteenheden om de economie te stimuleren, bottom-up politiek en vernieuwend onderwijs. Het is erg opbeurend om dit allemaal in twee uur voorbij te zien komen en je te realiseren dat er al heel veel gebeurt in de wereld met aandacht voor mens en omgeving. De film Tomorrow is daarmee voor mij een soort inspiratiedocument. Ik heb niet kunnen ontdekken of ze met deze film nog een statement willen uitdragen dat deze experimenten grootschalig uitgerold moeten worden om de aarde te redden, of dat iedereen een moestuin moet beginnen en een lokale munt moet introduceren. Wel denk ik dat ze op deze manier proberen te vertellen dat je ook als individu heel veel kunt bereiken. Power to the People!

Museumstraat

Het was een druk maar heerlijk weekend. Gisteren de hele dag vrijwilliger geweest op het Kolenkitbuurtfeest (behalve natuurlijk toen Kees optrad - swingende performance!) en zaterdag was het Museumstraat in onze wijk. Samen met het Multatulihuis heb ik een interactieve presentatie gemaakt over het delen van je idealen.

Ik denk namelijk dat als Multatuli in onze tijd had geleefd, hij zeker ook een blog had gehad. Omdat hij afhankelijk was van het gedrukte in plaats van het digitale woord, kon je in onze tijdelijke expositie analoog reageren op een analoge "blog": een kunstwerk met citaten van Multatuli. Ook hadden we een iPad liggen, waar je kon twitteren alsof je Multatuli was. Veel van onze bezoekers (in totaal 140) hadden wel idealen, maar durfden niet te delen. Terwijl Multatuli heeft laten zien dat juist het delen van je dromen tot ongekende resultaten leidt. Max Havelaar-chocola is maar één van de verworvenheden ;-)

Ik heb zo veel leuke mensen gezien en gesproken, en zulke leuke reacties gehoord, dat dit voor mij valt in de categorie "een dag die ik nooit zal vergeten". Het hebben van idealen is van alle tijden, het delen hiervan kan in deze tijd meer en beter dan ooit. Ik hoop daarom dat de kinderen, die nu veel makkelijker dan de volwassenen hun droom op durfden te schrijven (van "ik wil kapper worden" tot "ik wil wereldvrede")... dat al die kinderen zo open en enthousiast blijven. Zij zijn onze toekomst.

Boek: Overvloed

Ik heb al een paar keer eerder gezegd dat ik geloof in overvloed, omdat denken in schaarste ons belemmert om te genieten. Nu heb ik daar ook een boek over gelezen die dat bevestigt! Ik kwam de schrijver ervan, Karin Benammar, tegen bij het Duurzaamheidscafé van de Internationale School voor Wijsbegeerte en hij maakte daar met zijn dialoog indruk. Het boek Overvloed is al wat ouder maar op veel vlakken nog steeds actueel, en de kern van zijn betoog blijft voor mij altijd overeind.

Zijn stelling is dat we niet meer durven te genieten van onze rijkdom, omdat we ons schuldig voelen over milieu, over armoede, over te veel werken... Er zijn te veel keuzes, waardoor we te veel willen en stress en burn out op de loer liggen. De conclusie is vaak: alles dat waarde heeft is schaars en dus moeten we zuinig zijn. Maar, en dat is een verrassende wending in Karims betoog, zuinig is niet de oplossing. Wie op de verkeerde weg zit moet niet langzamer gaan, maar de koers veranderen. Er is juist overvloed, en hij geeft veel voorbeelden daarvan. Onder andere dat het milieuprobleem niet bestaat uit het opmaken van de natuurlijke voorraden, maar van de vernietiging hiervan. Omdat we geen gebruik maken van de natuurlijke tendens van overvloed (kijk maar naar een bloeiende struik: veel meer bloesem dan nodig is voor de voortplanting) en dus wat we gebruiken niet opnieuw aan (laten) vullen, komen we in de problemen. Ik vind dat een fijne en optimistische blik op het leven. We hebben voldoende geld, voldoende kansen en zelfs voldoende tijd om het tij te doen keren. Waar wachten we op?

Herinneringen

Tijdens het opruimen van de berging bleef ik mijn doos vol met herinneringen (brieven, medailles, foto's, mijn eerste schoentjes) maar heen en weer schuiven. Ik had er ruim twee jaar geleden toen ik bij Kees introk voor het laatst naar gekeken en ging er van uit dat de doos hooguit af en toe een aanvulling zou krijgen, maar dat opruimen niet nodig is.

Maar iets toevoegen zou een uitdaging worden, omdat de doos helemaal vol zat. Dus heb ik toch de doos vanuit de berging mee naar boven genomen en ben er weer eens door heen gegaan. En hoewel ik ook weer wat heb weggegooid, was het doorspitten van al die herinneringen zo leuk, dat ik denk dat ik dat wel jaarlijks wil doen. Want als ik die doos heb en ik doe er niets mee, dan kan de hele doos wel weg. En dat is ook jammer, want ik ben al mijn klasgenootjes van klas 6 weer tegengekomen, heb weer uren door Amherst (USA) gedwaald waar ik gestudeerd heb (ook een leuke foto teruggevonden van een vriend die ik daar ontmoet heb en die dinsdag komt eten) en heb mijn vrijgezellenfeestje helemaal opnieuw beleefd. Heerlijk!

Gadgets

Vorige maand zag ik een recensie op internet voorbijkomen van de Moleskine Smart Writing Set en oh wat wilde ik die graag hebben! Stel je voor, gewoon lekker pen en papier gebruiken (nog steeds mijn favoriete manier van schrijven) maar ondertussen alles - as you write - ook digitaal opslaan door de speciale pen (die je zowel moet opladen als vullingen voor moet hebben!) en het speciale Moleskine notitieboekje. Verschillende kleuren, transcriptie, delen selecteren voor editing, gelijk mailen of posten... alles is mogelijk. Wat een uitvinding!

Maar wel weer 'een ding' natuurlijk. Ik heb voor de komende jaren genoeg notitieboekjes en mijn Waterman vulpen doet het ook nog wel even. Ik bleef er echter maar aan denken en heb daarom besloten het op mijn 30-dagen-lijst te zetten. Als ik het na 30 dagen nog steeds wil, dan is het geen impuls meer, maar wil ik het écht. De 30 dagen waren nog niet voorbij (en ik dacht er nog steeds veel aan) toen ik de smart writing set tot mijn grote verrassing als cadeau kreeg van twee samenwerkingspartners, als blijk van waardering. Zo leuk en zo persoonlijk!   

Tekencursus

Via een lieve vriendin kan ik meedoen aan een online tekencursus. De eerste twee lessen zitten er al op - de eerste opdracht was gelijk een confronterende: maak een zelfportret. Hij lijkt niet, maar het traint je wel om goed te kijken. En dat is waarom ik zo graag een cursus wil volgen: als ik beter leer kijken dan ben ik gelijk mindful in waar ik naar kijk.

Tekenen is bijna een meditatie voor mij. Ik doe het snel - ik doe alles snel - maar met heel veel aandacht en in het moment. Wat ik lastig vind is het aanleren van een routine. Wat moet ik doen - of laten - om met veel plezier elke dag te tekenen? Ik vind het ontzettend leuk en doe het heel graag. En toch krijg ik mezelf er niet toe gezet om elke dag te krabbelen. Ik hoop dat deze cursus, die belooft je anders te leren kijken, mij een aanzet geeft om vaker even pen en papier te pakken, en gewoon iets te tekenen. Omdat het kan.

Dilemma's

Ik heb al eerder geschreven over hoe ik graag zo veel mogelijk lokaal en kleinschalig wil kopen. Ik ga wat vaker naar de biologische winkel, haal de wijn nu bij de slijterij in plaats van via internet (is bovendien veel leuker!) en koop de groente vaker op de markt.

Toch zijn er momenten waarop ik met mijn waarden in de knoop lig. Ik kan naar de buurtdierenwinkel voor het kattengrit, maar via internet is goedkoper en wordt gratis thuisbezorgd... Een yogamatje kan ik in de yogawinkel in het centrum kopen, maar is op internet meer dan de helft goedkoper - hetzelfde merk. Voor mijn espresso gaan we meestal naar de Landmarkt, maar soms heeft de Albert Heijn hele interessante aanbiedingen.

Ik sta op dat soort momenten echt in dubio en ik heb nog geen lijn ontdekt in mijn beslissingen. Soms ga ik voor goedkoop, soms voor het gevoel. Zeker bij de meer dagelijkse dingen als wijn en koffie kan ik denk ik wel een verschil maken. Maar voor eenmalige aankopen maakt het misschien niet zo veel uit. Of toch wel? Ik weet het niet...

Nieuwe eettafellamp

De cursus "ontwerp en maak je eigen lamp" bij Cre8, waar ik al eerder over geschreven heb, is nu af en de lap hangt te pronken boven de eettafel. Ik ben heel trots, het is een uniek ontwerp (want van mijzelf!) en door de lasersnijder mooier uitgevoerd dan ik ook met een figuurzaagje zou kunnen. En ook veel sneller trouwens.

Het kartonnen model - gemaakt om de laatste ontwerpfoutjes te spotten en dat was heel slim, want ik was een gat voor het snoer vergeten - was al indrukwekkend. De echte houten versie is nog veel mooier, de houten delen passen perfect in elkaar (machines zijn veel secuurder dan mensen) en het oogt heel open en toch robuust. Het was echt fantastisch om met voor mij nieuwe computerprogramma's te leren werken, direct in 3D op het scherm te kunnen zien hoe het er uit gaat zien en met hulp van de ervaren docent uiteindelijk zo'n werkstuk te maken. Bij Cre8 halen ze alles uit de kast om je eigen superlamp te maken, en dat is echt heel leuk. Ze bieden regelmatig deze workshops aan, dus als het je ook leuk lijkt, kijk dan even op hun site!

3D printen

Laatst kwam ik bij een leuk bedrijf op de Herengracht, Cre8. Ze noemen zichzelf digitale ambachtslieden en het is inderdaad een bijzondere combinatie van unieke producten, die machinaal gemaakt worden. Ik heb er een lamp ontworpen die uiteindelijk van berkenmultiplex gemaakt wordt met een lasersnijder, maar waar eerst een mini-versie van geprint wordt in 3D.

Cre8 is ook een sociaal duurzame onderneming die jongeren met een afstand tot de arbeidsmarkt nieuwe technieken, vaardigheden en kennis bijbrengen, zodat ze daarna makkelijker een baan vinden. Sommige jongeren blijken meer te hebben met het technische deel van het maakproces, anderen zijn juist erg goed in het ontwerpen. De resultaten van vele experimenten staan daar ook opgesteld en het is heel bijzonder. Onbreekbare brillen, 3D mini-versies van jezelf of heel praktisch: een klemmetje voor je kast, dat afgebroken is. Met speciale gratis programma's kan iedereen thuis ontwerpen en dat daar laten printen. Ik ben echt helemaal enthousiast!

The Happiness Project

Laatst weer zo'n leuk en inspirerend boek gelezen: The Happiness Project van Gretchen Rubin. Het begon omdat zij onderweg in de bus, op een druilerige morgen, zich afvroeg of ze wel gelukkig was. En of je dat zelf kon beïnvloeden. Ze is toen lijsten op gaan stellen met doelen en voornemens van dingen waar ze of op korte, of op lange termijn gelukkig van zou worden.

Natuurlijk ben ik tijdens het lezen ook gelijk begonnen met mijn eigen Happy List. Ik heb andere thema's en andere voornemens dan zij - natuurlijk! - maar het komt op hetzelfde neer: gun jezelf tijd om de dingen te doen waar je blij van wordt. En gun jezelf ook tijd om daar tijd voor te maken. Ik ben nogal ongeduldig en wil graag direct resultaat. Maar geluk is niet een staat, maar een proces, en dus niet te "behalen". Een mooie quote die ik bij de Internationale School voor Wijsbegeerte zag was ook: "Vraag jezelf af of je gelukkig bent, en je houdt op het te zijn".

Mijn Happy List is een leidraad. Ik heb geen doelen, wel voornemens want die kun je niet "behalen". Die blijven gewoon bij je. En ik doe het stapje voor stapje!

Museumstraat

Op 9 juli word ik geïnstalleerd als museumdirecteur - voor één dag. Die dag is er Museumstraat Amsterdam, een leuk initiatief dat is overgewaaid uit Rotterdam, en waarbij acht Amsterdamse musea een huiskamer omtoveren in een expositieruimte. Dit jaar vindt de Museumstraat plaats in de Kolenkitbuurt, en ik heb mij opgegeven.

De musea die mee doen willen een echte match tussen degene wiens huiskamer gebruikt wordt, en het museum zelf. Daarom is er afgelopen vrijdag een Meet&Match gehouden in ons buurtcentrum en heb ik hele leuke gesprekken gehad. Bij elk museum kon ik wel iets verzinnen! Uiteindelijk is er inderdaad een hele goede match ontstaan - nee, ik vertel nog niet welke! - en ga ik volgende week een afspraak maken om ideeën uit te wisselen.

De Museumstraat is een stichting en is om uit de kosten te komen recent een crowdfunding campagne gestart. Wil je meedoen, doneer dan hier!

Weer terug in Amsterdam

Eergisterenavond zijn we teruggekomen uit Zuid Frankrijk, na 8 heerlijke dagen daar. Ik had tijdens de vakantie nog willen bloggen, maar het is er niet van gekomen. Dat wil zeggen dat ik er de tijd niet voor genomen heb, want ik heb ook lekker veel geluierd natuurlijk.

Zo'n vakantie, weg uit de vertrouwde omgeving met de dagelijkse routines en 24/7 met Kees, heeft mij veel geleerd over mijzelf. Onder andere dat ik het heerlijk vond zoveel tijd met Kees door te brengen, dus dat is fijn. Maar ook over minder voor de hand liggende dingen, bijvoorbeeld dat ik geen reiziger ben. Dat is best een vervelend besef omdat ik heel graag wel een reiziger wil zijn. Maar ik ben het niet en het kost best moeite om dat zo te zeggen. Iedereen houdt toch van reizen?

En natuurlijk denk ik bij terugkomst altijd met heel veel plezier terug aan al die mooie dingen die we hebben gezien en hebben gedaan. Ik weet ook dat reizen mij rijker maakt, dat de ervaringen mij nieuwe dingen leren en dat ik er op enig moment heel veel profijt van kan hebben. Maar voor nu ben ik blij dat ik weer thuis ben, waar elke dag als vakantie voelt.

The Happy List

Deze keer een korte blog met een tip: een tijdje terug heb ik op spotify een playlist gemaakt met van al mijn favoriete bands één nummer. Ik heb de playlist The Happy List genoemd, en ook gezocht naar happy nummers van de muzikanten (bij Portishead nog wel een uitdaging ;-)). Elke keer als ik nu naar de Happy List luister word ik helemaal blij, dus het blijkt een instant oppepper!

Ik ben benieuwd naar jullie Happy Lists. De mijne vind je hier!

Geen rommel

Ik kom regelmatig bij mensen thuis die met een verontschuldigende blik zeggen: "Let niet op de rommel". Soms is het onzin en ziet het huis er netjes opgeruimd uit, maar soms is het inderdaad een enorme chaos. Op weg naar huis bedenk ik dan vaak hoe dat nou kan: waarom is het ene huis zo rommelig, en het andere niet? En als ik dan weer ons huis binnenstap weet ik het: je moet voor alles een vaste plek hebben.

Het is een cliché en het eerste wat je leest in ongeveer alle opruim-bestsellers, maar oh zo waar. Als je niet weet waar je iets moet laten en je legt het 'tijdelijk' even 'ergens' neer, dan wordt die plek in een ommezien een soort rommel-magneet. Heel makkelijk om er dan iets bij te leggen, want dan ruim je het 'straks' allemaal tegelijk op. Maar wat geen vaste plek heeft, kán niet opgeruimd worden, tot je er een plek voor maakt.

Misschien zijn Kees en ik wel wat overdreven, maar we hebben gemerkt dat zeker in een klein huisje het heel belangrijk is om alles wat je gebruikt ook weer gelijk op te bergen. Het wordt hier sneller rommelig dan in een groot huis, waar de ruimte misschien meer gevoel van leegte geeft. Dus hebben we een plek voor alles en ruimen we steeds op. Voelt erg fijn!

Onthaasten

Nog enkele dagen en dan gaan we op vakantie - met de trein naar Zuid Frankrijk. Het idee om ruim een week niets te hoeven staat me erg aan. En dat met een leven waarin ik al erg weinig moet! Ik heb vaker gezegd dat het voelt alsof ik alle dagen vakantie heb, maar als ik heel eerlijk ben dan zijn er best veel dingen die ik 'moet'.

Deze laatste paar dagen zitten vol met afspraken en daarnaast heb ik nog wat lange-termijn schrijfopdrachten waar ik tussendoor aan wil werken. Dat maakt dat ik toch nog een opgejaagd gevoel heb, waardoor ik niet de rust kan opbrengen om inderdaad te gaan zitten en te schrijven. Zelfs deze blog kostte discipline! ;-)

Misschien zijn rustmomenten, zoals een vakantie maar ook vrije dagen tussendoor, wel nodig om energie te hervinden om daarna weer lekker te kunnen werken. De afgelopen maanden heb ik erg veel opdrachten gehad en dat is heerlijk - het bewijs dat ik een goede keus heb gemaakt toen ik voor mezelf begon. Dat ik daarbij de benodigde rust een beetje uit het oog ben verloren merk ik nu. Tijd dus om te onthaasten, zodat ik alvast lekker ontspannen de trein in stap.