Het kennismakingsgesprek

Ik ben net terug van mijn eerste kennismaking met N, de dame die ik les ga geven via ABC. Ze is erg aardig en blij dat ik haar wil helpen. Haar Nederlands is verlegen en vooral in steekwoorden, maar we begrijpen elkaar goed. Maandag hebben we onze eerste les, waarbij ik haar vooral wil leren kennen. Ze komt uit Egypte, een prachtig land waar ik jaren terug een keer de toerist heb uitgehangen. Ik wil graag van haar horen waar ze geboren en opgegroeid is, wat ze het meeste mist (mijn gok: het warme weer) en wat ze van Amsterdam vindt.

N volgt de inburgeringscursus, waar ze mijn hulp bij kan gebruiken zegt ze. Ik kan me herinneren dat enkele jaren terug een inburgeringscursus over de Nederlandse cultuur op internet te vinden was, waarbij ik hopeloos gefaald had. Ik begreep niks van voortuintjes en de correcte manier van een verjaardag vieren! Ik ben benieuwd naar N's inburgering en of ik haar daar inderdaad bij kan helpen. Ik heb in elk geval heel veel zin in onze eerste les!

Keurmerken

Eerlijk gezegd loop ik vaak vertwijfeld door de supermarkt. Ik wil heel graag door bewust te kopen bijdragen aan een betere wereld, maar zie door de keurmerken de groente niet meer. Wat is beter; biologische, in plastic verpakte paprika, of gewone losse paprika? Of helemaal geen paprika vanwege de energieslurpende kassen waarin ze gekweekt worden, maar gewoon boerenkool van  het land? Kies ik voor biologische appels uit Israel, of gewone van het Flevolandse platteland?

Via Twitter kwam ik de keurmerkenwijzer tegen van Milieucentraal. Deze wijzer geeft niet op alle vragen antwoord, maar helpt wel een beetje met mijn keuze. Voor groente vind ik bijvoorbeeld minimale milieubelasting belangrijk, en voor eieren en vis ga ik voor maximaal dierenwelzijn. Of ik dan beter voor streekproductie of biologisch ingevlogen voedsel moet kiezen, weet ik dan nog steeds niet.. Ik neig naar het eerste, maar ben benieuwd naar andere opvattingen!

Postbezorgen

Hoewel het nu in Amsterdam redelijk mooi weer is, met zowaar een stukje blauwe lucht, merkte ik de afgelopen dagen dat het sombere, grijze weer zo z'n invloed heeft op mij. Nu ik vooral thuis werk en er niet meer uit hoef anders dan voor boodschappen of afspraken, zoek ik (en vind ik!) heel snel redenen om binnen te blijven. Terwijl ik het juist in de winter zo nodig heb om naar buiten te gaan en te bewegen, omdat ik anders net zo somber en grijs als het weer word.

Toen ik dus een tweet voorbij zag komen voor december-hulp bij PostNL, zag ik dat gelijk als een geweldige oplossing. Verplicht naar buiten en bewegen, twee uur per dag! In mijn eigen buurt, dus dan leer ik die ook gelijk beter kennen. Ik heb gesolliciteerd en ben aangenomen; begin december krijg ik van die stoere fietstassen te leen, en mag ik met een oranje hesje de post bezorgen. Ik weet zeker dat ik mijn "briljante" oplossing voor de wintermaanden regelmatig zal vervloeken, als het regent, hagelt, vriest of waait (of alles tegelijk!), maar voor nu denk ik dat ik er goed aan doe. En het is nog nuttig werk ook! ;-)

Werken zonder Grenzen

Toen ik een week of zes geleden aanbood om mee te doen met een initiatief van iemand uit mijn netwerk, om een site op te zetten waarbij werkzoekende vluchtelingen en werkgevers elkaar konden vinden, had ik niet durven dromen dat alles zo'n vlucht zou nemen.

Werken zonder Grenzen heeft al verschillende keren het nieuws gehaald, waardoor ook de schrijver Ilja Leonard Pfeijffer getriggerd werd. Hij heeft aangegeven de opbrengst van zijn nieuwste bundel Gelukszoekers in z'n geheel aan ons initiatief te schenken. Niet alleen hij als auteur, maar ook uitgeverij De Arbeiderspers, de drukkerij, het Centraal Boekhuis en alle boekverkopers zien van de opbrengst af. Wow.

We willen met Werken zonder Grenzen 1000 vluchtelingen (statushouders) duurzaam aan de slag helpen: vrijwilligerswerk, stages, maar zeker ook betaalde banen en hulp bij ondernemerschap. Op dit moment hebben vooral veel (hoogopgeleide en getalenteerde) vluchtelingen zich ingeschreven, en ook al enkele bedrijven. We zoeken nog meer bedrijven en instellingen die hen werk willen bieden, en we kunnen hen daar ook bij begeleiden.

Deel dus vooral deze oproep!

Netwerkend dineren

Een paar dagen terug had ik een netwerk-diner. Stichting Bewegende Beelden (nee, heeft niets met film te maken maar alles met verschuivende perspectieven, plurale visies en meerdere waarheden) heeft mensen met hele verschillende achtergronden, leeftijden en bezigheden bij elkaar gezet en gezorgd voor een fantastisch viergangendiner. Wat deze mensen gemeen hebben is dat ze allemaal een positieve blik op het leven hebben, en daar actief aan bij willen dragen.

Het was een geweldige avond, met inspirerende gesprekken, een vleugje pittig debat, heerlijk eten en fijne wijn. En erg leuk om te ontdekken dat het netwerken nog verder is gegaan buiten dit gezelschap: vandaag kreeg ik een bericht van iemand via mijn Facebookpagina, die over mij had horen spreken door een mede-disgenoot, en daardoor erg nieuwsgierig was geworden. We hebben nu een koffie-afspraak staan om elkaar te leren kennen. Erg leuk, deze manier van netwerken!

Letterbak 2.0

Ik ben altijd gefascineerd geweest door letterbakken bij mensen thuis. Al die miniatuurdingetjes, van vingerhoed tot plastic Eiffeltoren... Ik dacht altijd dat elke miniatuur een betekenis had voor de eigenaar, maar in die tijd (ik heb het over làng geleden) was het verzamelen van letterbak-vulling een doel op zich, en geen middel voor een herinneringen overzicht.

Tot een vriendin van mij de kurk van een champagnefles, die we opengetrokken hadden ter viering van het leven, meenam met de woorden dat deze in haar letterbak zou gaan. Het kon dus wel! Niet veel later kreeg ik van Kees mijn eigen "letterbak", een bierflessendienblad uit de Wereldwinkel. Sindsdien spaar ik herinneringen die ik exposeer in mijn letterbak. Schelpen van ons eerste weekendje weg, een miniatuur Las Meninas uit Madrid, verschillende zelfgemaakte bruidspaartjes van onze trouwtaarten en enkele entreekaartjes. Ik besef dat het "spullen" zijn die staan voor herinneringen, en dat ik die spullen niet nodig heb om de herinneringen te bewaren (zoals ik in eerdere blogs verkondigd heb), maar ik word wel heel blij van deze mini verzameling!

Taalcoach

Ik wil al een tijdje graag taalcoach worden voor een buurvrouw uit de buurt die graag beter Nederlands wil leren spreken. Gisteren heb ik de laatste cursusdag gehad van het Amsterdams Buurvrouwen Contact (ABC) - binnen nu en twee weken krijg ik waarschijnlijk een kennismakings- en koppelingsgesprek. Spannend, ik heb er heel veel zin in!

De cursus was erg leuk; we hebben casussen behandeld, rollenspellen gedaan en een les voorbereid. Dat laatste wordt wel van je verwacht, dat je je lessen voorbereid. Ik zie daar nog een uitdaging... De les die ik had voorbereid ging goed, en ik werd volop geprezen om mijn geduld. Zij die mij kennen, begrijpen dat ik stomverbaasd was ;-)

De verschillende casussen waren ook heel leerzaam - nadenken over verschillende situaties die voor kunnen komen, en hoe je daar mee om zou gaan. Een voorbeeld: je bent net lekker bezig met je les als om 11 uur de man van je lesneemster uit bed komt en zijn vrouw vraagt ontbijt voor hem te maken. Bij een aantal oudere cursisten kwam het stoom uit de oren en lieten zij briesend weten die man duidelijk te zullen vertellen dat hij z'n ontbijt *%$#!@ zelf kon maken. Hilarisch en begrijpelijk, hoewel ik er zelf geen probleem mee zou hebben. Maak er maar een les van! Benoem ontbijtproducten in het Nederlands - en dan later nog een keer een lesje emancipatie voor beginners...

Over verdienen en verdienen

De titel van deze blog is geïnspireerd op een essay van Rutger Bregman en Jesse Frederik, Waarom vuilnismannen meer verdienen dan bankiers. Het gaat hierbij niet om de betekenis van verdienen als in salaris, maar als in "aanspraak mogen maken op". De titel refereert aan een grappige anekdote, waar bij een staking van vuilnismannen in New York na 6 dagen de noodtoestand werd uitgeroepen, en bij een staking van bankiers in Ierland na 6 maanden nog niets was gebeurd. Sterker nog, de economie was gegroeid.

De auteurs rekenen af met de Bullshit-Jobs, waarbij waarde alleen verplaatst, of soms zelfs vernietigd wordt, in plaats van gecreëerd. In de reacties op een samenvatting van dit essay bij de Correspondent lees je dat het veel mensen aan het denken heeft gezet over hun eigen baan. Verdienen we wat we verdienen? Het is te kort door de bocht om te stellen dat als er niks schokkends gebeurt als jouw beroepsgroep staakt, je baan dus overbodig is. Denk maar aan kunstenaars, intellectuelen en filosofen - broodnodig voor onze maatschappij. Maar even een reality check was voor mij wel zinvol. Dus heb ik een opdracht afgewezen waarbij ik mensen via webteksten zou overhalen om te gaan gokken: geen wezenlijke bijdrage aan de maatschappij en evenmin aan mijn idealen!

Ethiek in de digitale samenleving

Zoals sommigen van jullie weten zit ik in de adviesraad van Ethiek in de Digitale Samenleving van ECP. Daar hebben we gisteren afgesproken dat we als adviesraad/ werkgroep een bundel gaan maken over moraal, techniek en verantwoordelijkheid. Dat klinkt heel intellectueel en dat is het ook: ik ben de enige in de adviesraad die niet aan het promoveren is... Maar gisteren tijdens de bijeenkomst heeft iedereen kort zijn of haar onderwerp toegelicht en ik ben heel enthousiast hierover! Het wordt een hele bijzondere bundel en ik schrijf niet alleen zelf ook een essay, maar redigeer ook alle andere essays. Gave opdracht he?

De kernvraag zal zijn welke ethische verantwoordelijkheid er heerst in digi-land. Is de gebruiker verantwoordelijk voor zijn privacy, of willen we juist een onafhankelijke digitale waakhond? En wat doen we met al die onzichtbare digitale techniek? Ik weet wel wat ik op Facebook zet, maar weet ik ook wat Facebook met die data doet? Hoe verhouden we ons als mens tot techniek, als techniek steeds meer naar de achtergrond treedt en als een soort digitale jas om ons en de stad heen hangt? We hebben al drie bijeenkomsten van ruim vier uur geweldige dialogen gehad, en in onze essays gaan we verder. Ik hou jullie op de hoogte!