Fashion for Good

Gisterenavond was ik bij een kledingruil in een monumentaal pand aan het Rokin. Het bleek het pand van Fashion for Good te zijn, een initiatief dat zich inzet voor een duurzamere kledingindustrie. Het gaat dan niet alleen om 'fair fashion', dus eerlijke arbeidsomstandigheden voor werkers in de kledingindustrie, maar ook om aandacht voor het milieu; duurzaam katoen, milieuvriendelijke verfstoffen en schone energie.

Eén van de manieren om dat te laten zien is dat de huidige modewereld sterk inzet op snel geproduceerde kleding en een snelle wisseling van collectie. In combinatie met de lage prijzen kopen consumenten dus vaak en veel kleding, en gooien ze omwille van de beschikbare kastruimte ook weer veel weg. Dat was gisteren goed te zien. Er waren maar enkele tientallen mensen (allemaal vrouwen) aanwezig, en toch lagen de tafels helemaal vol met soms nauwelijks gedragen kleding. Een ruilfeest is natuurlijk een prima manier om goedkoop je kledingkast te upgraden, maar ik hoop daarnaast dat het mensen helpt om in te zien hoeveel kleding we eigenlijk hebben en dat nieuw kopen lang niet altijd nodig is.

Outfit-verdubbelaar

Vorige week heb ik het boek "Wie wil je vandaag zijn?" van Trinny en Susannah uit de bibliotheek gehaald. In dat boek staan verschillende stijlen beschreven met voorbeelden van kleding en accessoires. Ik heb toen met de "verschillende stijlen"-blik naar mijn sieraden, schoenen en kleding gekeken, en ze gesorteerd naar stijl.

Zonder dat ik ook maar 1 nieuw ding gekocht heb, heb ik nu minstens twee keer zoveel outfits, alleen door bijvoorbeeld mijn accessoires aan te passen. Een zwarte jurk kan met lange kettingen en romeinse sandalen hippie-chique zijn, en met een statement-ketting, opvallende ring en plateauzolen juist modernistisch. Opvallende panties ga ik ook nog uitproberen, die kunnen een outfit ook enorm bepalen. Maar daar is het nu nog te warm voor ;-)

Wat het boek mij in elk geval heeft geleerd, is dat ik het leuk vind om mijzelf meer uit te drukken door middel van mijn kleding. Als ik buiten loop en kijk naar andere mensen, dan heeft bijna niemand hetzelfde aan en ziet iedereen er toch min of meer hetzelfde uit. Zo jammer! We zijn allemaal uniek en dat mogen we best laten zien in onze eigen stijl.

Dus lees dit boek en laat je inspireren!

Kledingkast opruimen

Ik doe mee aan de Buy Nothing New-maand via een Collective Action. Dat gaat niet alleen om niets kopen, maar ook om beseffen dat je al genoeg hebt. En daar kom je achter door op te ruimen.

Het is dan een mooi voorbeeld van synchroniciteit dat je overal voorbeelden hiervan ziet verschijnen. Een vriendin die vraagt of ik wil helpen om haar kast op te ruimen, een facebookuitnodiging voor een groot kledingruilfeest en de aankondiging van de jaarlijkse rommelmarkt in de buurt. Er is zo veel, dat je je afvraagt waarom er nog zo veel nieuwe dingen gemaakt moeten worden.

De kledingruil-party heb ik veel zin in. Het betekent dat ik vlak daarvoor toch weer even kritisch mijn kledingkast induik. Het is een fijne en laagdrempelige manier om mijn kleding weer te updaten! En nodig ook, want het goede leven maakt dat ik soms al een maatje groter nodig heb ;-)

Pensioen enzo

Ik ken maar weinig mensen die roepen dat ze tot op hoge leeftijd willen blijven werken. Ook ik niet, terwijl ik het mooiste werk doe dat ik kan bedenken. Toch, als we kijken naar de staat waarin ons financiële stelsel momenteel verkeerd, is het niet onwaarschijnlijk dat iets als "pensioen" een lang vergeten woord wordt. Ik ben hier al een tijdje over na aan het denken.

Het is niet zo dat ik helemaal niet meer wil werken vanaf een bepaalde leeftijd (zelfs 67 lijkt al niet meer waarschijnlijk als mogelijke pensioenleeftijd). Ik wil wel graag dat mijn werk en mijn leven elkaar aanvullen, sterker maken, mooier maken. Dat betekent voor mij dat mijn werk een integraal deel van mijn leven wordt en dat kan ik alleen maar voor mezelf verantwoorden als ik iets doe waar ik echt passie voor voel. En als ik tot op hoge leeftijd in staat wil blijven zijn om die balans te handhaven, moet ik nu al goed op die balans letten. Voor mij rolt daar een recept voor een gelukkig werkleven uit: leven x werk x passie = balans. En dan hou ik het best nog wel even vol.

Kijktip

Gisterenavond heb ik op aanraden van een vriend van mij de documentaire "Minimalism - a documentary about the important things" gekeken. Hij is op dit moment te zien via Netflix en het was een mooie inspiratie. Veel van de geïnterviewde mensen komen ook terug in het boek "Ontspullen" van Walmann, dus wie niet van lezen houdt kan in plaats daarvan deze documentaire kijken.

Ik herkende veel van de dingen waar ik zelf ook mee geworsteld heb. Ik wil helemaal geen minimalist zijn als het betekent dat je alleen het hoognodige om je heen bewaart. Een bed, een tafel, een stoel en een bord, dat is voor mij echt te weinig. Maar de documentaire maakte duidelijk dat er meerdere gradaties van minimalisme zijn, en dat het er om gaat dat je ten eerste bewust bent van wat je in je leven aan spullen toelaat, en ten tweede dat je alles wat je om je heen hebt ook echt een betekenis voor je heeft. Dus zelfs met ons kleine en soms volle huisje kan ik dus een minimalist zijn!

Minimalisme, dingen uit je leven schrappen die geen waarde toevoegen, is nooit een doel, maar steeds een proces. In dat proces zit ik nog volop. En elke dag een stapje is ook vooruit!

Na de Vrijmarkt

Afgelopen donderdag zat ik voor het eerst op Koningsdag op een kleedje spullen te verkopen, in plaats van door de Jordaan te struinen. Het was een heel nieuwe ervaring voor mij, en erg leuk.

De spullen waren niet van mij maar van verschillende vrienden en familie van mijn schoonfamilie. Zij hebben al jaren de traditie om op de Vrijmarkt te staan en krijgen van alle kanten spullen aangeleverd om te verkopen. Daardoor zitten ze soms na Koningsdag met meer spullen dan daarvoor. De mooie spullen worden uitgezocht en opgeslagen voor volgend jaar, de rest gaat naar de kringloopwinkel of de stort.

Door het onverwacht mooie weer, een goede verkoop van de spullen en gezellig bijkletsen met mensen die ik niet zo veel zie, was het een hele leuke dag. Toch is het nog best confronterend om te zien hoeveel spullen er eigenlijk in omloop zijn. Eigenlijk zou ik niets meer te hoeven kopen; alles is er al. Vorige week ging mijn rasp stuk, en tussen de spullen die we op ons kleedje hadden staan, zat de perfecte rasp. Denken en leven in overvloed is op zo'n moment helemaal niet moeilijk!

Nu of later?

Ik ben altijd veel bezig geweest met de toekomst. Van zenuwen voor een gesprek tot geld opzij zetten voor later; van sporten voor spieren tot opletten met wat ik eet. Laten we zeggen dat  ik makkelijker kortetermijn-genoegens opzij zet als ik het vermoeden heb dat ik er op langere termijn baat bij heb. En waar ik nu de laatste tijd steeds meer over nadenk is: klopt dit wel?

Het meest merk je dat natuurlijk als er tijdens een verjaardag taartjes langs gaan: nu smullen en straks te zwaar, of nu ontzeggen en een strak lijf houden? (Hoewel dat laatste na je 40ste ook zonder taartjes steeds moeilijker wordt...) Ik probeer gezond te eten en regelmatig te bewegen, om te voorkomen dat ik op latere leeftijd problemen krijg. Ondanks deze levensstijl heb ik nu al last van mijn lichaam. Kan ik dan alleen erger voorkomen door gezond te blijven leven, of roept dit juist stress op waardoor ik steeds meer last krijg? Ik weet het oprecht niet.

Hetzelfde geldt voor mijn spaardrang: ik zet zo veel mogelijk opzij voor "later", terwijl ik tegelijkertijd niet geloof dat het financiële systeem (waar ik mijn geld in bewaar) nog lang bestaansrecht heeft. Nu maar genieten dan? Vermoedelijk word ik dan toch nerveus als ik voor mijn gevoel te weinig buffer heb. Waar ligt de ideale balans tussen genieten van nu en zekerheid voor later? Ik ben benieuwd hoe anderen dat geregeld hebben....

Paasshoppen

In het voorjaar begint de natuur weer fris na een lange donkere winter, en voor veel mensen is het een goed moment om ook hun huis weer op te frissen. Vandaag is het 2e Paasdag en al zo lang ik mij kan herinneren dé dag waarop mensen massaal naar winkelcentra en woonboulevards trekken. Bijna alles is dicht 1e Paasdag, en na een dag lang niks te kunnen hebben kopen, gaat het kriebelen natuurlijk. Ook het winkeltje waar ik af en toe werk is open vandaag. Ik werk er de hele dag (meestal alleen de middag) en ik ben benieuwd hoe druk het gaat worden. Dit weekend is er al een opvallende stijging in het aantal toeristen geconstateerd, dus ik ben voorbereid.

Kees en ik hebben ook heel recent nog de woonboulevard bezocht - we willen een nieuwe bank en na drie mislukte 2e hands-banken, hebben we nu besloten een bank te kopen die gewoon goed is en ook echt bij ons past - zonder concessies. Maar we kijken wel uit omdat op 2e Paasdag te doen. Als je weet dat het extreem druk wordt, dan laat je dat toch uit je hoofd? Of is het juist leuk met zo veel mensen door zo'n winkelcentrum te sjokken?

Ik ga in elk geval zo naar mijn winkeltje, waar het met vijf mensen al gezellig druk is. Fijne 2e Paasdag!

Duurzaam wonen

Toen we dit appartement kochten twee jaar geleden, hebben we alleen de muren geschilderd en de vloer gedeeltelijk vervangen. Het zag er allemaal nog goed uit, en het idee was toen dat we hier ongeveer vijf of zes jaar zouden wonen en dan een upgrade maken naar een ander huis.

Dat laatste is nu veranderd; we merken dat dit huis zo perfect is, dat we hier willen blijven wonen tot we al die trappen niet meer op kunnen - en dan pas verhuizen. Dat betekent dat we nu ook meer in ons huis investeren - al die kleine dingen die je tolereert omdat je denkt dat het tijdelijk is, pakken we nu alsnog aan. Zo hebben we de badkamerkraan vervangen (waar de knop steeds van afviel als ik schoonmaakte), nieuwe deurklinken gekocht en ben ik alle deuren aan het schilderen. Ik heb daarvoor eco-verf gekocht en de kwaliteit verrast me. De verf vloeit fijner en stinkt minder. Wel duurt het even voor het goed droog is, maar het resultaat is prachtig.

Ik ben blij met deze upgrades van het huis. Het is een investering, maar we genieten nu volop van een steeds perfecter huis. En dat is heel duurzaam!

Garderobe

Omdat we een tijdje terug mijn fantastische antieke kast weer hierheen gehaald hebben, is mijn kledingkast nog iets minimalistischer geworden. Ik heb niet veel kleding: 25 jurkjes, 10 vesten (lang en kort) en 3 jasjes. Ze combineren bijna allemaal met elkaar, dus dat is lekker makkelijk. Al surfend op het internet op zoek naar ideeën om een simpele maar effectieve garderobe te creëren, kwam ik op de website van project 333. Een uitdaging om 3 maanden lang met maximaal 33 kledingstukken te doen. Wow!

Gelukkig houden ze rekening met het seizoen, vandaar de 3 maanden. De niet-seizoenskleding kan naar de berging en met de resterende 33 kledingstukken moet je je 3 maanden lang kleden. Ik heb het makkelijk met vooral jurkjes: de zomerjurkjes worden 's winters gedragen met een vest en panties, dus echte seizoenskleding heb ik niets eens. Maar ik vind het wel een interessant experiment om te kijken of ik met nog minder kleding toe kan. En dan wat vaker naar de ruilwinkel, want af en toe wil je toch iets nieuws!

Schone buurt

Vandaag is het Landelijke Opschoondag. Overal in Nederland gaan mensen de straat op, gewapend met prikkers en vuilniszakken en maken ze hun eigen buurt schoon. Ik vind het een geweldig initiatief en heb zelf ook lustig lopen prikken in mijn buurt.

De actie was ruim van tevoren ook aangekondigd: in ons eigen appartementencomplex, op onze buurt-Facebookpagina en via zelfgemaakte digitale flyers verspreid met de nieuwsbrieven. Tot mijn verbazing waren we maar met z'n 7-en, waarvan twee mensen van het stadsdeel. Terwijl Facebook vol staat met klachten over de rotzooi in onze buurt. En de Kolenkitbuurt telt 8.000 inwoners.

Veelgehoord argument is: "maar ik betaal er voor." Waarbij de spreker niet beseft dat je steeds meer gaan betalen, omdat er steeds meer schoongemaakt moet worden. Wanneer wij allemaal een steentje bijdragen hoeven we uiteindelijk minder te betalen - en voelen we ons meer betrokken bij de buurt. Ik vind het jammer, deze houding, maar ben erg trots op de buurtbewoners die er wel waren en kijk nu met plezier uit het raam naar een schone straat.

Crave more

Hoewel ik een voorstander ben van een zekere mate van minimalisme (Less is Luxe, zoals Lou Niestadt zo mooi verwoord) ben ik óók voorstander van gretigheid. Ik doe heel veel dingen gretig, met hartstocht, met volle overtuiging. Ook eten valt daar onder trouwens, en dat zou ik wel iets minder gretig willen doen ;-)

Maar verder vind ik leven met gretigheid heerlijk. Het maakt dat je je ergens helemaal op kunt storten en van elke seconde daarvan geniet. Craving, het Engelse woord, geeft al zo'n heerlijk verlangen weer. Maar hoe leef je nou zowel met gretigheid als minimalistisch? Eerlijk gezegd heb ik geen idee. Hoe ik het zelf doe is door vooral te genieten van mijn 'cravings'. Ik probeer ze zo veel mogelijk niet-materialistisch te laten zijn, dus ervaringen, behoeften (het idee dat je over een uurtje je heerlijke zachte bed in zal duiken, en het dekbed helemaal om je heel zal wikkelen - zalig!) en gevoelens. Een zonnetje dat onverwacht over je gezicht strijkt bijvoorbeeld - dat gevoel kan ik helemaal in opgaan. Dat is voor mij crave more!

Upgrade van ons huis

Toen we van 120 m2 naar hier (60 m2) verhuisden, hebben we ons door vooral praktische overwegingen laten leiden. De 'first class' mooie spullen in de opslag bij ouders, want 'geen plek voor' of 'te onpraktisch'. Toch bleef dat schuren, want niet alleen zijn het spullen die je eigenlijk juist om je heen zou willen hebben, het is ook niet logisch om ze bij anderen te stallen. Dan nemen we hun kostbare ruimte in beslag, terwijl wij bewust hebben gekozen voor minder ruimte.

Een paar weken terug hebben Kees en ik samen een mindmap gemaakt. Toen hebben we in één ochtend een plan bedacht waarin we met enkele keuzes mijn mooie (maar kleine) antieke kledingkast hier neer kunnen zetten, in plaats van twee zielloze (maar praktische) Ikeakasten. En dan blijkt er ook ruimte voor de reserveboekenkast die ook bij mijn ouders staat! 

We hebben dit weekend hard gewerkt en veel gesjouwd, maar het resultaat mag er zijn. Wat heerlijk om weer omringd te worden door spullen waar we van houden! 

Verjaardag

Gisterenavond laat zijn Kees en ik teruggekomen van een heerlijk lang weekend Rome. Het was een cadeau van Kees voor mijn 42ste verjaardag: ook wij geven elkaar geen spullen maar ervaringen. En wat een geweldige ervaring!

In Rome hebben we elke dag vele kilometers gelopen van de ene naar de andere kant van de stad, en zelfs in die paar korte dagen hebben we bijna alle belangrijke monumenten en musea gezien. De Trevi-fontein zelfs dagelijks, maar dat was per ongeluk. Waar we ook naar op weg waren, elke dag hadden we een moment waarbij we een hoek omliepen en weer voor dit bombastische waterkunstwerk stonden. Dit zijn de herinneringen die nooit meer weggaan, en dat is waarom we in Rome met liefde ons geld uitgaven aan entrees, goede wijn en echt Italiaans eten. We hebben verder niets gekocht, zelfs geen mini-Trevi fontein voor in de letterkast. Want die hebben we echt niet nodig voor de herinnering.

En bij terugkomst stonden er in een vaas op tafel 42 gele tulpen: een cadeau van mijn ouders om te vieren dat het lente is!

Downsizen en upgraden

Via de Wild & Free Society doe ik nu - samen met honderden anderen - de e-course "Downsizen en Upgraden". Het voegt een stap toe aan mijn levensvisie die ik tot nog toe over het hoofd gezien had, namelijk het upgraden. Voor Lou Niestadt (de bedenker) bestaat elke ruimte, elk voorwerp en elke eerste indruk uit 'economy class', 'comfort class' of 'first class'. Word je er niet blij van, dan is dat economy. Is het oké en kun je het tolereren, dan is het comfort. Maakt het je leven mooier en geniet je er volop van, dan is het first class. En natuurlijk gaan we voor first class!

Daarom heet de e-course Downsizen én Upgraden. Alleen maar wegdoen wat je niet gebruikt, niet nodig hebt of niet blij van wordt, is maar een deel van het verhaal. Je maakt je leven wel leger, maar niet rijker. Geniet je altijd zo van die heerlijk zachte en grote handdoeken in hotels, maar heb je zelf versleten handdoeken thuis? Dan kun je downsizen door die weg te doen, en upgraden door te investeren in een paar grote handdoeken om datzelfde luxegevoel te ervaren. Raak je erg geïrriteerd door je rommella? Dan kun je downsizen door deze op te ruimen, en upgraden door enkele bakjes te kopen waardoor alles een plek krijgt en het nooit meer een rommella wordt. Eigenlijk heel eenvoudig dus!

Synchroniciteit

Vorige week was ik op een training voor zelfstandig professionals. Daar kreeg ik de wijze les dat ik echt moest kiezen: voor wie wil ik schrijven? De hele wereld willen bedienen gaat toch niet lukken en door te kiezen maak ik voor mezelf veel scherper waar ik voor wil gaan.

Dat is natuurlijk doodeng, want elke keuze sluit ook weer iets uit. Eerst dacht ik 'gemeentes', toen 'zp-ers' en nadat ik wat geëxperimenteerd had met de tekst op mijn website wist ik het plotseling: ik wil werken voor mensen met passie. Die vanuit overtuiging en met hart en ziel hun werk doen, of dat nou als zelfstandige of bij een grote organisatie is. Deze keuze leek mij eerst te veel voor de hand te liggen ('duh!') maar dat het een juiste keuze was blijkt uit het feit dat ik binnen drie dagen twee nieuwe opdrachten via mijn netwerk kreeg. Van mensen die met passie hun werk doen. Het werkt dus!

Minimalisme challenge

Een paar weken geleden bedacht ik dat ik toch weer aan het groeien was; zowel bepaalde delen van mijn lichaam als mijn bezittingen. Een hoed, een boek, een pen... Het zijn geen overbodige dingen, maar ik kan best gelukkig zijn zonder. Dus besloot ik om Kees voor te leggen de komende tijd weer wat te minderen met consumeren.

Kees suggereerde toen om het met meerdere mensen te doen en er een challenge van te maken op onze Facebook-pagina Circulaire Stad. Leuk! Vooral om het samen te doen, maar ook om te onderzoeken waar anderen tegen aan lopen. En wie weet houden wij of andere deelnemers er wel mooie nieuwe gewoontes aan over.

We beginnen met een makkelijke week: opruimen. De week erna proberen we het energieverbruik te minderen, de week erop onze uitgaven en de laatste week onze voeding. De challenge is vandaag, 1 februari, begonnen - wie mee wil doen vindt alle info op Facebook.

Vrijwerker

Elke keer als ik de term 'zzp-er' zie staan, raak ik een beetje geërgerd. 'Zelfstandige zonder personeel', alsof dat een beperking is. Ik kies juist heel bewust voor een zelfstandig bestaan. Waarom die nadruk op wat ik niét heb?

'Zp-er', een zelfstandig professional, is al een betere keuze. De term is echter wat minder ingeburgerd en mensen denken vaak dat je een fout maakt: "Je bedoelt zzp-er?" Euh...

De term 'freelancer' ligt mij nog beter, daar zit het woord free in. Liever nog maak ik er een Nederlands woord van: vrijwerker. Ik ben vrij en werk voor wie ik dat wil, wanneer en waar ik dat wil. Maar vrijwerker is (nog) geen woord. Ik heb het nog niet getest in de praktijk, maar kan me voorstellen dat als ik zeg "ik ben een vrijwerker", er in elk geval een interessant gesprek op gang komt. En of mensen die in loondienst zijn en daar helemaal op hun plek zitten, zich ook een vrijwerker (kunnen) voelen. Want in vrijheid werken, aan de zaken die belangrijk voor je zijn, dat is in mijn ogen ieders recht.

Het goede leven

Regelmatig overvalt mij een intens geluksgevoel als ik naast Kees op de bank zit, allebei een kat op schoot, een glas wijn in de buurt en een boek in de hand. Ik kijk dan naar Kees en hij naar mij, en dan proosten we op het leven en de liefde. Life is good. Zeker als je het bewust uitspreekt.

Zo'n geluksgevoel is niet op te roepen, maar ik merk dat mijn levenshouding wel bijdraagt daaraan. Doen wat ik leuk vind, tevreden zijn met genoeg en me realiseren hoe geweldig ik het heb, dat zijn wel de belangrijkste redenen. Vooral dat stukje realisatie, dat ik besef dat ik echt mijn droomleven leef en niets zou willen veranderen, dat zorgt voor een onmiddellijk geluksgevoel. Volgens mij is juist de bewustwording zo belangrijk om een gelukkig gevoel te ervaren.

En als ik een keer iets tegenkom waar ik minder blij mee ben, dan kijk ik of ik dat wel kan veranderen. Of accepteren, dat helpt ook al merk ik. Een droomleven hoeft namelijk niet perfect te zijn, zolang je het niet-perfecte accepteert!

Stroomstoring

Gisterochtend ging de wekker en terwijl ik slaperig het licht aan wilde doen, merkte ik dat er niets gebeurde. Vaag herinnerde ik mij ook dat ik 's nachts naar de wc was gegaan en vond dat het overal echt veel donkerder was dan anders. Dat klopte ook: heel Amsterdam lag plat door een stroomstoring.

Mijn eerste reactie was schrik: we zijn allemaal echt heel afhankelijk geworden van elektriciteit. Mijn tweede was enthousiast; hoever kan ik komen zonder stroom? Toch best ver: kaarsjes door het hele huis verdeeld en koffie uit de percolator. Niet douchen maar wassen, en extra warme kleding aan. Bij het ontbijt toch weer even paniek: mijn iPhone was met z'n laatste percentages batterij bezig. Maar is het echt heel erg, een dagje zonder iPhone? Misschien zelfs wel rustig. Ik zou ook minstens een paar uur gewoon kunnen werken met een volle laptop, zonder afgeleid te worden door mail of interessante websites (want ja, ook internet lag er uit natuurlijk).

Mijn conclusie was dat een dag zonder stroom nog wel te doen zou zijn. Je wordt er vanzelf creatiever van. Maar in alle eerlijkheid was ik heel blij dat rond half negen alles het weer deed, al kon ik die dag niet naar Haarlem omdat alle treinen nog van slag waren. Gelukkig is dat nu ook opgelost!

Actiedag

Begin januari deed ik mee aan een "actiedag" waarbij je vier keer elk uur een kleine opdracht kreeg om mee aan de slag te gaan. Het was eigenlijk voor ondernemers en eigenlijk vooral als de start van het jaar, maar terugkijkend merk ik dat ik het vaker zou willen doen en dat het voor iedereen zinnig kan zijn. Het zet je namelijk gelijk in de actie/ doe-modus en van daaruit doorgaan is dan niet zo moeilijk meer!

De eerste opdracht was heel eenvoudig en luidde: ruim iets op. Maakt niet uit wat, het mag je email zijn, een keukenlade of -heel ambitieus - je kledingkast. Door iets op te ruimen creëer je overzicht en daarmee ook ruimte voor iets nieuws. De tweede opdracht leek daar op: ruim iets financieels op. Ook dat kan van alles zijn: van het bij elkaar zoeken van alle bioscoop- en cadeaubonnen tot het maken van een maandelijks budget. Behalve dat het oplucht (het is meestal iets dat je zo lang mogelijk uitstelt) creëer je ook hier weer ruimte voor nieuwe (financiële) dingen.

De derde opdracht was lastiger maar wel heel bijzonder om te doen: beeld je in dat het 31 december 2017 is en kijk terug op het afgelopen jaar. Wat heb je gedaan, met welke resultaten en hoe voelde dat? Ik ben gaan tekenen (gek he, voor een schrijver? ;-)) en kreeg daar echt veel energie van. De laatste opdracht lag voor de hand: welke stap kun je NU zetten om één van die resultaten ook te bereiken?

Het was echt heel leuk en inspirerend om te doen, en ik heb nu een goed beeld van wat ik in 2017 wil met mijn bedrijf en privé. 31 december proost ik op resultaten!

Bubbel

Ik ben dol op Facebook en Twitter. Niet alleen om mijn sociale contacten te onderhouden, maar ook steeds meer als een nuttige bron van informatie. Natuurlijk nog wel één die 'fact-checking' behoeft, maar toch lees ik veel nieuws en veel informatie het eerst via Facebook of Twitter.

Dat blijkt een keerzijde te hebben. De algoritmes bijvoorbeeld, die Facebook inzet, maken gebruik van mijn acties op Facebook: welke posts like ik, bij welke artikelen blijf ik langer hangen, wat deel ik en waar reageer ik op? Dat maakt dat ik uiteindelijk steeds minder afwijkende informatie zie, en denk dat veel meer mensen denken zoals ik dan werkelijk zo is. Ik zie immers alleen maar gelijkgestemden op Facebook. 

Dit geldt niet alleen voor onschuldige passies als kattenfilmpjes, maar ook voor de toenemende hoeveelheid haatberichten over moslims, zwarte piet of politieke tegenstanders. "Zie je wel, iedereen denkt er zo over" is dan een argument om je steeds explicieter uit te spreken. Zo verdelen we Nederland langzaam in tegenstrijdige kampen, en dat zou heel jammer zijn.