Pensioen enzo

Ik ken maar weinig mensen die roepen dat ze tot op hoge leeftijd willen blijven werken. Ook ik niet, terwijl ik het mooiste werk doe dat ik kan bedenken. Toch, als we kijken naar de staat waarin ons financiële stelsel momenteel verkeerd, is het niet onwaarschijnlijk dat iets als "pensioen" een lang vergeten woord wordt. Ik ben hier al een tijdje over na aan het denken.

Het is niet zo dat ik helemaal niet meer wil werken vanaf een bepaalde leeftijd (zelfs 67 lijkt al niet meer waarschijnlijk als mogelijke pensioenleeftijd). Ik wil wel graag dat mijn werk en mijn leven elkaar aanvullen, sterker maken, mooier maken. Dat betekent voor mij dat mijn werk een integraal deel van mijn leven wordt en dat kan ik alleen maar voor mezelf verantwoorden als ik iets doe waar ik echt passie voor voel. En als ik tot op hoge leeftijd in staat wil blijven zijn om die balans te handhaven, moet ik nu al goed op die balans letten. Voor mij rolt daar een recept voor een gelukkig werkleven uit: leven x werk x passie = balans. En dan hou ik het best nog wel even vol.