Balans

Het jaar is bijna voorbij en ik kan de balans opmaken van een eerste half jaar als zelfstandig ondernemer. Ik heb het niet slecht gedaan, al zeg ik het zelf ;-) Met ook al weer een paar opdrachten voor 2016 in het vooruitzicht ga ik vol vertrouwen het nieuwe jaar in.

Mijn grootste uitdaging was wel het leren omgaan met de onzekerheid van onregelmatige inkomsten. Ik heb daarom als doel voor het nieuwe jaar een financiële buffer van minstens tien maanden, zodat ik een terugval in opdrachten op kan vangen. Mijn tweede uitdaging was het opvangen van pieken: op het laatst had ik vier deadlines vóór de Kerst, en dat was - zeker in combinatie met de postbezorging - wel even buffelen. Maar ik heb ze gehaald!

Voor 2016 wil ik, behalve een buffer, mij ook richten op ten minste vijf nieuwe opdrachtgevers zodat mijn netwerk wat groter wordt en ik minder afhankelijk ben. En een derde goed voornemen is leren ontspannen: na pieken weer even genieten van rustiger momenten en ook door de week regelmatig tijd nemen om te relaxen. Benieuwd wat het nieuwe jaar ons brengt!

Decembermaand

Ze zeggen altijd dat december zo'n dure maand is en met Sinterklaas, Kerst en oud&nieuw kan ik me dat wel voorstellen. Bovendien zijn er in mijn familie ook nog wat verjaardagen, dus het kan inderdaad in de papieren lopen. Toch hebben we ook deze maand weer geld over gehouden.

Sinterklaas is bij ons al jaren een "white elephant"-party: mensen nemen dingen mee waar ze zelf op uitgekeken zijn en met een dobbelspel worden alle ingebrachte cadeaus verdeeld. De gietijzeren wok van een vriendin blijkt een droom voor mij, en een andere vriendin is dolgelukkig met een zoutkristal met een waxinelichtje. Ook met kinderen kun je dit doen: rouleer bijvoorbeeld speelgoed door een deel op zolder achter te houden, koop tweedehands spullen en maak deze goed schoon, of ga zelf aan het knutselen.

Ook Kerst hebben we goedkoop weten te houden zonder op kwaliteit in te leveren. Beide keren heb ik gekookt, 1e Kerstdag wat dingen voor een buffet en 2e Kerstdag een vijfgangenmenu voor 6 personen. Door niet kant-en-klaar te kopen, bespaar je veel, en ik vind het leuk om alles zelf te maken. Als je ook nog eens iedereen een gang laat koken, wordt het helemaal betaalbaar.

En de verjaardagen? Wij geven eigenlijk alleen nog maar 'quality time' - een avondje film, een mooie dansvoorstelling, een dagje Efteling, een fijne picknick... Dingen die als herinnering meestal heel lang blijven! Kortom, we kunnen ook deze maand gewoon nog geld opzij zetten om af te lossen op het huis. Hoera!

De spelende mens

Afgelopen weekend, toen Kees en ik in Parijs waren, stonden we onder de beroemde Arc de Triomphe. Een imponerend bouwwerk uit de tijd van Napoleon, bedoeld om de politieke macht te verheerlijken. Kijkend in de richting van La Défense zagen we de Grande Arc, een modern bouwwerk van glas in het nieuwe economisch hart van Parijs. En precies de andere kant op, richting het Louvre, staat een groot reuzenrad.


En misschien is dit wel heel veelzeggend. De politieke macht van vorige eeuwen wordt steeds minder belangrijk. Vervangen door de macht van het geld: de Grande Arc in het verlengde van de Arc de Triomphe. Van homo politicus naar homo economicus. En als we dan de andere kant op kijken, zien we de triomf van de homo ludens, de spelende mens. We zijn nu vaak zo serieus, zoekend naar een leven waarin alles gelijk goed moet zijn. Terwijl je al spelend en experimenterend zo veel leert! De homo ludens - of homo artisticus - doet wat hij of zij leuk vindt, volgt z'n hart en maakt z'n dromen waar.

Ik hoop dat het een teken is van de nieuwe maatschappij, waarin geld minder belangrijk is dan zinvol leven.

Hotel Prestatie Certificaat

Afgelopen weekend zijn Kees en ik naar Parijs geweest. Voor mij niet de eerste keer, voor Kees wel. We hebben geen plannen gemaakt, maar steeds ter plekke besloten wat we wilden doen. En natuurlijk was er behalve voor de bezienswaardigheden veel aandacht voor elkaar, voor lekker eten en voor wijn. Want je bent ten slotte in Parijs, nietwaar?

Het hotel dat we hadden (een niet te negeren deal via de credit card, anders hadden we voor AirBnb gekozen) was heerlijk, op een mooie plek in Parijs (een eiland in de Seine) met zachte bedden en een hete douche. Maar wat ik merkte is dat bij het ontbijt alles in 1-persoons porties aangeboden werd. In twee ochtenden hebben Kees en ik meer afval gemaakt dan we gewoonlijk in een hele week doen. Dat moet toch anders kunnen? Ik heb wel hotels gezien waar je plakjes kaas en vlees kon pakken van een schaal, waar de jam in potjes stond die je gelijk op je broodje kon scheppen en waar de muesli in grote voorraadpotten werd aangeboden.

Zou er een soort prestatie certificaat voor hotels bestaan? Je handdoek laten hangen als je nog geen schone hoeft is al langer een optie (hoewel dat meestal genegeerd wordt door de kamermeisjes heb ik gemerkt), maar onze hotelkamer was bijvoorbeeld ook erg warm en ik kreeg 'm alleen wat koeler door het raam open te zetten. Dat is zonde van de energie die er in gestopt wordt.

Er valt nog een wereld te winnen met hotels denk ik. Ik ben benieuwd naar de eerste circulaire hotels, en tot die tijd hoop ik op kleine verbeteringen in de bestaande hotels.

Authentiek

Vandaag hebben we glas-in-lood in de dubbele deuren naar de slaapkamer laten plaatsen. Vanuit de woonkamer hebben we nu gekleurd zicht op de slaapkamer. Of eigenlijk niet echt zicht, want je kunt er niet doorheen kijken. Het ontwerp is van een huis uit de buurt, uit dezelfde tijd en nog met de originele glas-in-lood deuren. Het melk-glas, dat bij ons na de renovatie in de deuren is gezet, hebben we nooit mooi gevonden en bij de koop bedachten we al dat we de deuren van glas-in-lood wilden voorzien. En het staat fantastisch! Alsof het nooit anders is geweest. Overigens wordt het melk-glas hergebruikt bij workshops die de ontwerper (Franssen glas-in-lood uit Amsterdam) ook geeft. Heel circulair dus!

Hoewel de deuren en het glas niet origineel zijn, hebben we wel wat authenticiteit teruggebracht in het huis, omdat er oorspronkelijk wel glas-in-lood deuren (waarschijnlijk schuifdeuren) in hebben gezeten. Het is natuurlijk heel erg 'retro' en niet 'vintage' (dat verschil heb ik onlangs geleerd) maar toch denk ik dat het wat toevoegt aan oude huizen. Ik heb het bij mijn vorige huis in de Jordaan ook gedaan en het ontwerp gebruikt van mijn benedenburen die nog de originele ramen hadden. Op die manier breng je wat er oorspronkelijk was weer terug in het ontwerp. En ik ben heel blij met het resultaat!

Klimaattop

Er is een klimaatakkoord bereikt in Parijs en ik ben zowel heel blij als stiekem ook een beetje teleurgesteld. Ten eerste is de termijn erg lang terwijl de problemen heel accuut zijn, en ten tweede ligt alle verantwoordelijkheid bij de overheden van de landen die het akkoord getekend hebben. Natuurlijk begrijp ik wel dat dat de kern van democratie is - we laten ons vertegenwoordigen zodat we niet allemaal naar Parijs hoeven ;-) Mijn punt is echter dat we nu al heel veel kunnen doen, als individu, en niet hoeven te wachten tot de overheid de komende jaren met maatregelen gaat komen.

De belangrijkste punten uit het klimaatakkoord staan hier, de belangrijkste dingen die jij als persoon nu al kunt doen staan hier. Een paar persoonlijke favorieten:

• Eet minstens één dag in de week geen vlees en kies vaker voor lokaal voedsel
• Pak vaker de fiets in plaats van de auto
• Zet de verwarming iets lager (of isoleer je huis!)
• Droog je was aan de lijn in plaats van in de droger
• Koop minder, en als je iets koopt dan tweedehands

Als we allemaal meewerken, en dat NU al doen, dan merken we ook veel sneller effect!

Verkeerde naam

Het project "MaaltijdDEELers" van Cascoland heeft de aandacht van Stadsdeel West getrokken. Zij hebben een documentaire laten maken door Broosdoc, waarin ik even aan het woord kom om te vertellen dat ik voor de buurt ga koken. Ik heb een preview gezien (ik laat het weten als het online staat!) en het is erg leuk geworden. Maar bij de aftiteling zag ik tot mijn schrik dat ze mijn naam fout gespeld hadden: Erika.

Al zo lang ik mij kan herinneren gaan mijn nekharen overeind staan als mensen mijn naam met een K schrijven. Wat is dat toch? Heeft het te maken met identiteitsgevoeligheid? En wat is identiteit dan? Ben ik een echte Erica en geen Erika? Ik heb ook heel bewust gekozen met mijn huwelijk om mijn eigen naam te houden; ik ben al veertig jaar Erica Pierik en het zou niet kloppen als ik plots anders zou heten. Hebben Carins of Marcs hier ook last van? Hoe gevoelig ligt een naam? Ik ben heel benieuwd...

PS Vanavond kookt een andere buur voor mij!

Koken voor de buurt

Afgelopen vrijdag heb ik meegedaan aan een experiment. Het idee van kunstenaarsinitiatief Cascoland was om één buurtbewoner te vragen om voor vijf mensen te koken, die op hun beurt de rest van de week zouden koken voor vijf personen. Zo kook je dus eenmalig een grote maaltijd en krijg je de overige vier avonden maaltijden van je buren.

Hoe leuk ook, in de praktijk bleken veel buurtbewoners toch wat huiverig om mee te doen. Ik heb daarom voorgesteld om te beginnen: nog even zonder voorwaarde van terugkoken, maar alleen de mogelijkheid bieden een maaltijd op te halen of samen te eten. Dat idee vond dus wél gretig aftrek en in plaats van voor vijf stond ik vrijdag voor 12 mensen lasagne te maken. Een vegetarische en een (bio)gehakt variant. Omdat op het laatste moment mensen afgezegd hebben, konden Kees en ik toch mee-eten (ik had te weinig ovenschalen...) en dat was ontzettend gezellig. Drie mensen hebben opgehaald en met de rest - zes man - aten we in de buurtkeet, inclusief wijn en kaarsjes!

Fijn werk

Op dagen als deze ben ik zo blij met mijn werk als schrijver! Ik heb weer aardig wat nieuwe opdrachten, en ben vandaag begonnen met een opdracht om anekdotes en casuïstiek te verzamelen van Publiekszaken bij de gemeente. Ik heb enkele mensen geïnterviewd en zulke prachtige verhalen gehoord. Mensen die werken met passie, wat word ik daar toch blij van!

Ik merkte het ook weer bij een bijeenkomst waar ik was voor een mogelijke nieuwe opdracht, waar professionals stralend vertellen over hun vak als strategisch adviseur waterhuishouding. Om te voorkomen dat het uiteindelijke beleidsplan een "abstract stuk van autistische techneuten" wordt (niet mijn woorden!) willen ze graag hulp van een schrijver. Samen werken met mensen die van hun vak houden is het mooiste dat er is. Wat heb ik toch heerlijk werk!