Experiëntalisten

"Doen" of "hebben" is voor ons al lang geen moeilijke keuze meer. Deels bepaald door de omgeving; in een klein huis kunnen we gewoon niet zo veel kwijt. Maar voor het grootste deel een bewuste keuze; we investeren liever in ervaringen dan in spullen.

Dat lijkt een opkomende trend volgens James Wallman, die het boek "Ontspullen; meer leven met minder" schreef. Ik mocht de pdf lenen van Gerhard Hormann (weer netjes teruggegeven hoor) en heb het boek in één adem uitgelezen. Het gaat precies over waar Kees en ik al een tijdje mee bezig zijn: waar worden we echt gelukkig van en hoe krijgen we dat voor elkaar? Wallman geeft een geluksformule die, en dat wisten we al, niet zo heel veel met spullen te maken heeft. Hij geeft een aantal voorbeelden van mensen die ofwel minimalist zijn (zo min mogelijk spullen) of heel klein gaan wonen, of zich terugtrekken op het platteland, of gewoon genoegen nemen met minder werken en daardoor minder geld, omdat ze hun tijd liever aan leuke dingen willen besteden. Dat klonk mij bekend in de oren!

Volgens Wallman gaan de experiëntalisten een grote opkomst beleven: mensen die bewust kiezen voor ervaringen. Ze wijzen echter spullen niet af zoals de minimalisten, maar zorgen dat deze spullen bijdragen aan hun levensgeluk (zoals instrumenten voor een muzikant, of een fijne laptop voor een schrijver ;-)) Het is een mooi betoog voor het starten van je zoektocht naar wat je echt gelukkig maakt, en alles uit je leven verwijderen dat daar niet aan bijdraagt. Simpel eigenlijk he?

De berging in mijn hoofd

Begin van de maand heb ik weer een opruimsessie in huis gehouden - op een wonderlijke manier komen er toch steeds weer spullen binnen. Vaak ook zijn het dingen die we geleend hebben en weer terug kunnen naar de rechtmatige eigenaar (netjes in tasjes verzameld in een hoekje) of winterse decoratie die weer naar de berging kan. Die berging was echter ook de opbergplek van Kees z'n akoestische drumstel, waardoor ik er eigenlijk niet durf te komen uit angst iets stuk te maken. Bizar eigenlijk, als je ziet hoe hard Kees er op speelt, maar toch... ik ben echt erg onhandig. Als ik er moet zijn, doe ik de deur open en zet whatever ik op dat moment kwijt moet op het eerste het beste lege plekje. Daardoor is de berging steeds rommeliger geworden.... en dat krijg ik maar niet uit mijn hoofd.

De berging beneden zit ook in mijn hoofd. Ik weet dat ik er nog iets mee wil en daardoor zorgt het voor onrust in mij. Bij mij is het alleen de berging: ik ken genoeg mensen die ook rommelkasten, rommelkamers, rommelschuren of rommelzolders hebben. Of alles tegelijk. Die onrust wil ik me niet eens voorstellen! Gelukkig heeft een vriend nu aangeboden om het drumstel bij hem in een opslagruimte te zetten. Volgende week ga ik opruimen en dan hoop ik dat de rust in de berging ook weer rust in mijn hoofd geeft.

Rainproof

Dinsdag de 22ste was  het Wereldwaterdag. Ik ben nu ook met een opdracht bezig voor een Waterhuishoudingsplan voor de gemeente, en doordat ik er nu meer over hoor en lees, besef ik pas echt dat water met álles te maken heeft. Er is drinkwater, zwemwater, afvalwater, hemelwater, recreatiewater, natuurwater.... Er kan een teveel aan water zijn door hevige regenval, maar ook een tekort door hitte. Je hebt helder water door een gezond ecologisch evenwicht met waterplanten, en recreanten die de waterplanten vervloeken doordat ze in de motorboten vast komen te zitten. Er zijn waterzuiveringsinstallaties voor huishoudelijk afvalwater waar steeds vaker medicijnresten in zitten, en hemelwaterzuiveringsinstallaties waar steeds vaker giftige stoffen of meststoffen in blijken te zitten. Water is, kortom, nogal een uitdaging.

Nog niet zo lang geleden kende Amsterdam een regenbui die nog vers in ons geheugen ligt, al was het maar vanwege de foto die op social media circuleerde van luchtbedden en opblaasbootjes die relaxed door de Amsterdamse straten peddelden. Het water bij zo'n bui kan niet weg, en daarom is er ook een campagne opgezet, Amsterdam Rainproof. Natuurlijk doet de overheid z'n best, maar dit valt niet te voorkomen en als individu kun je gelukkig ook veel zelf doen. Kijk het filmpje maar eens! 

Kunstenaarsuitje

Jaren geleden heb ik een hele interessante cursus gevolgd, die The Artist's Way heet. Het is gebaseerd op een boek van Julia Cameron, dat op een speelse, onderzoekende en soms confronterende wijze je jouw creativiteit laat herontdekken. Zij gaat er van uit dat ons hoofd te vol zit om ruimte te hebben voor creatieve ideeën en uitingen, waar we niettemin allemaal behoefte aan hebben. In het traject leer je twee belangrijke dingen: maak ruimte in je hoofd en vul je hart met waar je blij van wordt.

Het eerste doe je door elke dag in de ochtend te gaan schrijven. Geen dagboek, geen roman, niets groots en meeslepend maar gewoon wat er in je opkomt. Als dat niets is dan schrijf je "er komt niets in me op". Je kunt dit niet fout doen. Door alles waar je mee zit op papier te zetten (en er nooit meer naar te kijken) ontstaat er ruimte waar eerder nog al die zorgen en gedachten zaten. En om die ruimte goed te benutten, volg je haar tweede advies: gun jezelf elke week een kunstenaarsuitje. Helemaal alleen. Dit hoeft geen Kunst met een hoofdletter te zijn, maar gewoon iets waar je blij van wordt. Ik ga bijvoorbeeld graag naar de Kringloopwinkel om rond te snuffelen, of gun mezelf een uurtje in de bieb bij de tijdschriften. Een lange wandeling telt ook, een massage eveneens. Alles waar je weer van oplaadt.

Deze week is het uitje er bij mij bijna bij ingeschoten, doordat ik druk was met een opdracht. Dus nu heb ik besloten vanavond, als ik toch alleen ben, mijzelf te pamperen met een uitgebreid bad en een zelf-pedicure. Ook dat geldt als een kunstenaarsuitje!

De stille revolutie

Laatst hoorde ik iemand zeggen "Je kunt beter iets doén, dan roepen dat anderen iets moeten doen" en dat raakte mij. Vooral ook omdat ik het herken: zeg tegen mij dat ik iets zou moeten doen en ik ga met de hakken in het zand, zelfs als ik er eigenlijk helemaal achter zou staan. Maar als mensen zelf iets doen dat me verrast, dan ga ik nadenken. Is het wat voor mij? Waarom wel of niet?

Eigenlijk is dat een "goed voorbeeld doet goed volgen"-reactie: niet roepen maar doen en daarmee inspireren. Ik doe de dingen die ik doe vanuit een innerlijke drive - ik wil het zelf. Al experimenterend ontdek ik waar ik gelukkig van word: vrienden, ervaringen, lekker eten (en wijn) en vooral minder spullen en minder verplichtingen. Ik merk nu dat "werken" in dit rijtje niet eens voorkomt, wat ook niet zo gek is omdat ik mijn schrijfopdrachten niet als "werk" zie. Voor al die dingen waar ik blij van wordt is echter wel geld nodig, maar ik neem vrijwillig genoegen met minder. Met precies genoeg om fijn te leven. Rijk van binnen.

Ik ben geen activist. De meeste mensen die mijn idealen delen zijn geen activisten. Maar we brengen wel een beweging in gang die misschien wel revolutionair zal zijn. Stel je eens voor dat de meerderheid van de mensen minder gaat consumeren. Of minder gaat werken om andere activiteiten te ontplooien. Of kleiner gaat wonen en veel spullen wegdoet. Dat zal een behoorlijk effect op de economie hebben. En dat doen we door gewoon te doen. Een stille revolutie...

Vakantieplannen

We hebben net van de NS Internationaal bericht gekregen dat onze treinreis naar Zuid Frankrijk bevestigd is. En ook AirBnB heeft bevestigend gereageerd op onze reserveringen, dus hiermee staat het vast: eind mei gaan we een weekje naar mijn lievelingsgebied - de Languedoc.

Ik heb er heel veel zin in. We kiezen bewust om niet te vliegen, omdat je in de trein de reis veel bewuster meemaakt. Ook hebben we voor AirBnB gekozen omdat we dan bij mensen thuis zitten en je daardoor meer meekrijgt van het dagelijks leven in die steden. En - heel fijn - we mogen ook een paar nachten in het huis van vrienden blijven! Vlakbij de Pic du Canigou (al eens beklommen, maar wat een ervaring - wil ik echt nog een keer doen) en vlak bij het strand. En, heel vervelend, met een eigen zwembad. De voorpret is al heerlijk, maar toch wilde ik dat het vast eind mei was....

Radio Worldpeace

Naast mijn werk als tekstschrijver, ben ik ook bezig met het schrijven van twee boeken. Eentje schrijf ik samen met twee anderen, die de inhoud leveren en mij helpen met het proces. Dat boek gaat over een idealist die graag positieve geluiden de wereld in wil brengen, in plaats van het deprimerende nieuws dat nu tv en internet overheerst.

Het boek wordt een cross-over van een organisatie-advies/management boek en een roman. In dit boek richt de hoofdpersoon een radio station op: Radio World Peace. Omdat zijn overtuiging is dat ‘het andere nieuws’ ruimte moet krijgen in de ether zodat mensen positief beïnvloed worden in hun gedrag. Meer dan gewoon goed nieuws radio dus. In het boek worden tools en voorbeelden verwerkt in de vorm van radioprogramma formats voor Radio World Peace.

Het wordt een combinatie van fictie, biografie en theorieën, en de nadruk ligt op het inspireren van mensen om de verandering te zijn die je graag ziet in de wereld (vrij naar Ghandi). Het is ontzettend leuk om te schrijven, en ik leer ook heel veel. Zo was ik afgelopen vrijdag in Studio RTV Noord om eens te ervaren hoe zo'n studio werkt. Geweldig!

Ontzamelen

Onstpullen, downshiften of ontzamelen - ik lees het steeds meer en het komt allemaal op hetzelfde neer: we hebben te veel spullen en die maken ons zwaar. Ze vragen fysieke en mentale ruimte, aandacht en energie, en vaak ook geld voor onderhoud. En als je de prijs van de ruimte die het inneemt omrekent naar je vierkante-meter prijs van je huis, dan zul je wel eens goed kunnen schrikken van de 'prijs' van dat tafeltje waar je eigenlijk niets mee doet.


De lente is een tijd van lichtheid, frisse start en sprankelend schoon. Veel mensen zien dit ook als een goed moment om lichter te gaan eten, minder zware kleding te dragen en meer buiten te zijn. Dat kan ook goed voor je huis. Ruim op, maak schoon en haal de zon en frisse lucht in huis! Ik heb het vorige week gedaan en het heeft me erg geholpen om ook de 'spinnewebben' uit mijn hoofd te halen en mijn vastgeroeste gedachten weer schoon te krijgen. Een hele mooie blog over de samenhang tussen schoonmaken van je huis en schoonmaken van je hoofd lees je hier: Zin en Zen van schoonmaken.

Meubels opknappen

Ik ben een groot fan van tweedehands meubelen. Niet alleen uit milieu-overwegingen hoor, ook omdat ze je de mogelijkheid geven je de meubels nog even "eigen" te maken. Een meubel dat zo uit de fabriek rolt, is al af. Een tweedehands meubel kan vaak nog wel wat liefde en aandacht gebruiken, en zo kun je 'm net een beetje meer van jezelf maken.

Wij hebben de eerste maanden in het nieuwe huis met een geleende salontafel gedaan en dat ging prima. Zo konden we rustig zoeken naar eentje die we echt mooi vinden, en die vonden we op marktplaats voor een paar tientjes. We hebben het tafelblad recht gezet, de vlekken weggeschuurd en 'm een mooie lik verf gegeven. Hetzelfde hebben gedaan met de bank (de oude was toch te groot voor ons huis) - we hebben een prachtige bank van geschuurd pilotenleer gevonden. Erg gebruikt, maar met het schoonmaken, opborstelen en opnieuw inspuiten ziet i er weer uit als nieuw!

Het is vaak even lastig met het maken van afspraken, het regelen van vervoer en het ontbreken van garantie. Maar ik koop alleen nog maar tweedehands meubels!

Peerby

Ik ben al een tijd lid van het leenplatform Peerby.nl. Een handige site waar je een oproep kunt doen als je bijvoorbeeld een schuurmachine nodig hebt, of als je stofzuiger het begeven heeft vlák voordat je schoonouders komen. Het is verrassend te zien hoeveel mensen bereid zijn je iets te lenen!

Ik heb zelf vooral dingen uitgeleend - je krijgt ook met enige regelmaat een oproep van buurtgenoten die graag iets willen lenen. Mijn meest recente uitleen was.... mijn kat! De oproep werd gedaan door een gezin met twee (puber)kinderen, die wel graag een kat wilden, maar niet precies wisten wat daar bij komt kijken. Of ze het leuk vinden. Of ze niet allergisch zijn. En om nou niet gelijk naar het asiel te rennen en daar na enige dagen weer terug te moeten komen, hebben ze gevraagd wie de kat een tijdje wilde uitlenen. Ik heb wel even geaarzeld natuurlijk, maar omdat we zelf in die periode enkele dagen weggingen, en Istar ook een hele gemakkelijke en lieve kat is (hoewel ik meestal "verwend en veeleisend" zeg...) durfde ik het wel aan. Het heeft voor beide partijen wat opgeleverd! Istar zelf is er heel nuchter onder gebleven. Zolang ze maar op tijd haar zalmmousse krijgt...

Afvalscheidinggsproject

Samen met kunstenaarsinitiatief Cascoland zijn Kees en ik een afvalscheidingsproject gestart hier in de Kolenkit. Op het Jan van Schaffelaarplantsoen staan verschillende keten (Kolenketen) met een fiets-leen en reparatieproject, een Kolenhopper-project (een haal- en brengservice) en een Tunnelbioscoop-project. Je kunt er flexwerken, samen eten en informatie vinden.

In de keet met het afvalproject (De Kolenkit gaat scheiden!) willen we verschillende vormen van groenafval-verwerking plaatsen (Bokashi, wormen) en laten zien wat er mogelijk is met plastic afval (misschien met een 3D-printer). Naast de keten staan vier compost-tanks en een grote plastic container. We worden goed in de gaten gehouden door het stadsdeel en de gemeente, want die denken: "Als het in de Kolenkit lukt, lukt het overal in Amsterdam!" 

En daarom hebben we allerlei leuke ideeën: een wedstrijd tussen Noord en Zuid, lessen en uitleg geven op de basisscholen in de wijk, meedoen met de Landelijke Opschoondag op 29 maart en een uniek beloningssysteem voor mensen die hun groenafval en plastic afval netjes in komen leveren. Wie heeft er nog meer leuke ideeën?