Begin van de maand heb ik weer een opruimsessie in huis gehouden - op een wonderlijke manier komen er toch steeds weer spullen binnen. Vaak ook zijn het dingen die we geleend hebben en weer terug kunnen naar de rechtmatige eigenaar (netjes in tasjes verzameld in een hoekje) of winterse decoratie die weer naar de berging kan. Die berging was echter ook de opbergplek van Kees z'n akoestische drumstel, waardoor ik er eigenlijk niet durf te komen uit angst iets stuk te maken. Bizar eigenlijk, als je ziet hoe hard Kees er op speelt, maar toch... ik ben echt erg onhandig. Als ik er moet zijn, doe ik de deur open en zet whatever ik op dat moment kwijt moet op het eerste het beste lege plekje. Daardoor is de berging steeds rommeliger geworden.... en dat krijg ik maar niet uit mijn hoofd.De berging beneden zit ook in mijn hoofd. Ik weet dat ik er nog iets mee wil en daardoor zorgt het voor onrust in mij. Bij mij is het alleen de berging: ik ken genoeg mensen die ook rommelkasten, rommelkamers, rommelschuren of rommelzolders hebben. Of alles tegelijk. Die onrust wil ik me niet eens voorstellen! Gelukkig heeft een vriend nu aangeboden om het drumstel bij hem in een opslagruimte te zetten. Volgende week ga ik opruimen en dan hoop ik dat de rust in de berging ook weer rust in mijn hoofd geeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten