Imperfectionisme

Hoewel ik altijd heel hard in de lach schiet als mensen mij een perfectionist noemen - ik neem snel genoegen met 'goed genoeg' - merk ik dat er nog wel een verschil bestaat tussen wie ik WIL zijn en wie ik BEN. Ik ben geen perfectionist, maar heb wel allerlei ideeën in mijn hoofd van hoe ik wil zijn, of denk te moeten zijn. Mijn wens voor een strak lichaam staat haaks op mijn liefde voor wijn en chocola, mijn behoefte aan concerten laat zich slecht rijmen met mijn zuinige inborst.

Dit zijn geen onoverkomelijke conflicten, hoewel mijn gezondheidsfreak en mijn vrek als onderdelen van mij het wel lastig zullen krijgen in december. Ik heb behoorlijk wat tijd besteed aan het onderzoeken hoe ik nou van die ideaalplaatjes - die elkaar ook nog eens tegenspreken - af kan komen, tot ik bedacht dat het misschien niet hoefde. Want, en nu komt het... ik ben toch niet perfect. Zal ik ook nooit worden, want al die tegenstrijdige onderdelen, die plurale psyches, horen gewoon bij mij. Ik kan me beter richten op het accepteren daarvan, dan energie verspillen aan het proberen te voorkomen van een chocolade-aanval of een impuls-concert. Ik ben, net als vele anderen die dat allang doorhebben, een levende (en levendige) weergave van de mooiste stroming van de afgelopen eeuwen: het Imperfectionisme. Omarm het! Leef het! Deel het! 

Balans

Afgelopen maanden waren - na een rustige zomerperiode - tamelijk hectisch. Ik had veel opdrachten, leuke opdrachten ook, waar ik echt met veel plezier aan werkte. Maar de planning die ik gemaakt had op basis van de deadlines bleek al snel achterhaald: de echte drukte kwam toen alle deadlines verschoven en ik het overzicht een beetje kwijt raakte. Doordat ik steeds in de beschikbaarheidstand sta, is er weinig ruimte voor ontspanning - ook als ik even niets te doen heb.

Dat wil ik volgend jaar anders doen. Mijn voornemen is om elke vrijdagmiddag vrij te nemen, en om bij verschuiving van werkzaamheden mijzelf ook echt ontspanning te gunnen. Het klinkt zo eenvoudig als ik het zo opschrijf, maar ik heb gemerkt hoe moeilijk dat is. Als iemand tips heeft om die vrije mentale ruimte te benutten voor relaxen, dan hou ik me aanbevolen!

Kerstpakket

Dit is de tijd van het jaar waarop ik in de trein en op straat veel mensen met een kerstpakket zie zeulen. Hoewel ik weet dat het merendeel van de spullen in die doos overbodig zijn (voedsel dat je zelf niet zou kopen en het zoveelste chocoladefondue-setje) merk ik dat ik toch een beetje jaloers ben. Het was altijd zo'n feestje om die doos uit te pakken! Verrassingspakketten vind ik heerlijk.

Dus vond ik het dit jaar helemaal gerechtvaardigd dat ik ook een kerstpakket zou krijgen - van mezelf. Ik heb badbruisballen, een haarmasker en eco-geurzakjes gehaald: dingen die ik eigenlijk te luxe vind maar die ik mijzelf nu gun, want het is tenslotte een kerstpakket! Ook heb ik een edelsteenhanger gekocht, fluoriet (balans, stabiliteit), en die aan mijn sleutelbos gehangen. Zo herinner ik mezelf er elke dag aan dat balans belangrijk voor mij is. En hij is nog mooi ook!

Kerst

Bij de meeste mensen heeft de kerst-koorts al toegeslagen. Als ik door de stad loop, zie ik overal lichtjes en kaarsjes, mooi versierde bomen en diverse kerstdecoraties. Ik word daar blij van, het geeft een hele speciale sfeer voor mij.

Toch vind ik het ook wel iets bizars hebben. Vijftig weken per jaar verstop je al die spulletjes in een doos in de berging of op zolder, om dan twee weken lang je kamer propvol te hebben staan met alles wat je één keer per jaar graag wilt laten zien. Omdat we daar allemaal blij van worden en omdat het zo'n speciale sfeer geeft.

Ook Kees en ik heb een "kerstdoos" die eens per jaar naar boven gesleept wordt, en waar de decoratie in zit. We proberen zo veel mogelijk dingen dubbel te gebruiken: onze "kerstboom" is bijvoorbeeld een metalen kooi waar we met kerst een guirlande met lampjes om heen slingeren en met ballen behangen, en in de zomer op het balkon zetten met een rozenslinger en vlinder- en vogelhangers er in. Het hertje ernaast zou ik het liefst het hele jaar door laten staan, maar somehow stuitte dat op een veto. Dus geniet ik er die twee weken per jaar maar wat extra van. Omwille van de sfeer ;-)

Kleine stapjes

Om ruimte te maken voor de kerstboom, hebben we wat moeten slepen met de meubels. Het tafeltje naast de bank wordt eventjes een plantentafel, en de lamp gaat naar de berging want we hebben immers de kerstboomlampjes.

Omdat je op zo'n moment weer even anders naar je kamer kijkt, merkte ik ook dat na verloop van tijd er toch weer allerlei extra dingen je huis binnenkomen. Je ziet ze niet gelijk, omdat je ze eerst neerlegt om 'later' op te bergen, en er vervolgens heel snel aan gewend raakt. Je wordt er 'blind' voor. En nu vielen ze me plotseling op. Toch weer een flinke stapel boeken naast de kast. Een extra geurkaars, want 'die ruikt zo lekker'. Een schaal met walnoten, want dat staat zo herfstig. Als je dat allemaal bij elkaar zet, plus nog alle kerstspullen die net uit de berging zijn gehaald, dan is het huis op slag weer bomvol. Gisteren ben ik daarom begonnen met de boeken weer eens op te ruimen. Een klein stapje, maar met een fijn resultaat!