dinsdag 30 juni 2015

Spullen verkopen

Met het opruimen en wegdoen van delen van je inboedel, kom je vroeg of laat ook spullen tegen waar je met enig schuldgevoel naar kijkt. Ooit aangeschaft met de beste bedoelingen ("Natuurlijk ga ik elke avond lekker skeeleren in het Vondelpark!") of vanuit het idee dat het zeker nog van pas kan komen ("Hoe handig is het niet om zelf jurken te kunnen naaien!"). Soms heb je dingen gekregen die toch niet helemaal bij je passen, of heb je er een klein kapitaal aan uitgegeven en kun je de gedachte niet verdragen dit weg te moeten doen. Kortom, je loopt voortdurend tegen je eigen geschiedenis aan.

Mijn oplossing is dat ik eerst vrienden door alle spullen laat snuffelen die weggaan. Als het in je directe omgeving blijft, is zelfs het wegdoen van een miskoop van 200 euro niet erg ;-) Daarna kijk ik wat er nog verkocht kan worden. Dat levert wel een hele hoop geregel op trouwens, zowel het maken van een afspraak als de uiteindelijke aankoop. Veel doen we via Marktplaats en lokale Facebookpagina's, zoals Amsterdam Yard Sale. En ik vind het heerlijk als mensen blij naar huis gaan met hun nieuwe aanwinst. Het is een mooi voorbeeld van de nieuwe economie: de circulaire stad in de praktijk!

zondag 28 juni 2015

Nietsdoen

Gisteren zijn Kees en ik met vrienden naar een festival geweest. Het was een mooie line up met De Dijk, K's Choice, UB40 en Duran Duran - en bovendien heerlijk zonnig weer! We besloten met de trein te gaan en naar het festivalterrein te lopen; dat bleek verder dan verwacht maar we vonden daar op het terrein een prachtplek waar we alle tijd en ruimte hadden om bij te komen.

Ik was vergeten hoe heerlijk het kan zijn om helemaal niets te doen. Als ik thuis ben kan ik best besluiten om op het balkon te gaan lezen, maar ik weet dat ik elk kwartier opspring om iets te gaan doen: was ophangen, boodschappen doen, koffie zetten, een blog schrijven.... Gisteren, languit in het gras omringd door blije mensen, koud bier en fijne muziek, kon ik dat niet. Er restte mij geen keus dan te blijven liggen, in de zon. Wat een ervaring!

Even bewust afstand nemen van het alledaagse, van de dozen en de rommel in huis, van de huishoudelijke taken, van de zorgen in je hoofd blijkt een verademing. Er was veel op de organisatie van het festival aan te merken (duur, slecht eten, nergens water en geen bussen terug naar het station - dus wéér lopen) maar het feit dat ze me een mini-vakantie bezorgd hebben is me veel waard geweest!

zaterdag 27 juni 2015

Het verschil maken

Een paar dagen geleden had ik weer zo'n gesprek waar je vol energie uit komt. Het was met iemand die ik een paar jaar geleden tijdens een bijeenkomst ontmoet heb, en met wie ik een klik voelde. We zien elkaar onregelmatig, maar het levert altijd een geweldig gesprek op waar de vonken van af vliegen.

Hij heet Marlon en is ook kunstenaar. Maar daarnaast onderneemt hij voortdurende allerlei bijzondere en aantrekkelijke projecten, die wel zijn creativiteit en kunstenaarsblik vragen, maar niet met zijn kunst te maken hebben. Ik word daar heel enthousiast van! Er is zo veel wat ik kan doen om mensen te helpen, en zo veel ideeën die in mijn hoofd opborrelen, dat ik gewoon niet weet waar ik beginnen moet. Hoe laat ik mensen weten hoe ik ze kan helpen? Hoe zet ik een project op? Volgens Marlon begint het bij je netwerk - laat iedereen die jou kent een beetje ambassadeur zijn voor je. Zij vertellen het anderen en die vertellen het anderen en uiteindelijk zijn er mensen die aangeven dat ze graag willen dat iemand zijn of haar visies en ideeën onder woorden brengt.

Het tweede dat Marlon aangaf in ons gesprek was dat ik echt mijn eigen pad moet bewandelen, mijn eigen systeem creëren. Als ik doe waar ik in geloof, dan straalt dat uit naar anderen en leren zij de echte Erica kennen. Dan pas kan ik het verschil maken...

donderdag 25 juni 2015

Gezondheid

Laatst zag ik op Facebook een mooie discussie ontstaan over ziek zijn en genezing. Het was naar aanleiding van het nieuws dat sommige doktoren gestuurd worden in hun besluit welke medicatie toegediend gaat worden, vanwege druk vanuit de farmaceutische industrie.

Nu was het niet dat artikel zelf dat mijn aandacht trok - ik denk dat deze vorm van pressie in alle bedrijfstakken eerder regel dan uitzondering is - maar wel de discussie die in de reacties aan het ontstaan was. Er leek een tweedeling te ontstaan tussen mensen die vonden dat je artsen blind moest kunnen vertrouwen en dat medicatie bij ziekte een verworvenheid van deze tijd is: niets om je druk over te maken. En een groep mensen die aangaf dat je je ver moet houden van "chemische genezing" en het op een natuurlijke manier op kunt lossen.

Het grappige is dat ik neig naar de tweede stelling, maar zelf ook medicatie heb voor mijn allergie die ik zonder aarzeling gebruik als ik het nodig heb. Of er natuurlijke alternatieven zijn weet ik niet, terwijl ik er wel van overtuigd ben dat je lijf zelf de beste arts is en met wat hulp (gezond eten, bewegen, ontspanning) de meeste lichamelijke problemen op kan lossen. Na enige zelfreflectie ben ik tot de conclusie gekomen dat ik nog best wel wat opties heb om op een natuurlijke manier om te gaan met mijn allergie, en dat ontspanning daarbij op nummer één staat...

woensdag 24 juni 2015

Eten: natuurlijk!

Ik bedacht dat ik maar eens een blog moest schrijven over een andere grote passie: eten. En dan bedoel ik écht eten. Ook al lees ik regelmatig dat authentiek en/ of biologisch eten niet gezonder is dan kant-en-klaar eten, en dat e-nummers niet eng zijn (zie oa hier), toch hecht ik veel waarde aan goed en gezond eten. Beter voor de aarde, beter voor mij en beter voor mijn portemonnee. Want dat goed en natuurlijk eten duurder is, geloof ik niet. Ik koop groenten uit het seizoen en het vlees voor Kees komt van wildrundvlees - een half jaar voorraad van gehakt, tartaar en burgers voor 88 euro. Gewoon wat minder, maar wel goed vlees.

Niet alleen het eten zelf, ook het bereiden ervan is een passie. Ik sla daarin behoorlijk door soms - maak mijn eigen mayonaise, zuurkool, chocoladepasta en kook nooit met pakjes of zakjes. Enig gastronomisch snobisme is mij dan ook niet vreemd, maar ik heb genoeg voedselzondes. De meest hardnekkige zijn wijn en chocola, en dan gaat bij mij het "met mate" helaas niet op...

Ik word toch evengoed vaak met verlammende dilemma's geconfronteerd, zoals laatst een bijna onmogelijke keuze tussen een onverpakte avocado voor 1,49, of twee verpakte voor precies hetzelfde bedrag.... Ik wil geen verpakkingen, maar moet ook op de centen letten. Wat gaat dan voor: principes of geld?

maandag 22 juni 2015

Shoppen voor een betere wereld

Gisteren was ik op het "Mag het licht aan?"-festival in de Tolhuistuin; een bijzonder nieuw festival met filosofie, poëzie, lezingen en workshops. Hoewel het weer niet meewerkte, was het bijzonder om mee te maken. Door de regen zijn verschillende activiteiten last minute verplaatst, maar bleek de communicatie daarover nogal gebrekkig. Erg jammer, want ik was graag naar de "beste strategieën voor een duurzame ik" gegaan, en had ook veel zin in de workshop Instant Geluk (waar ik een kwartier van tevoren op de verkeerde plek stond te wachten).

Wat ik wel heb meegemaakt was een interview met Wouter Mensink, auteur van het boek "Kun je een betere wereld kopen?" In het interview werd ingezoomd op de duizelingwekkende hoeveelheid keurmerken op onder andere supermarktproducten. Wat is beter: biologisch, lokaal, fairtrade, van het seizoen, EKO, UTZ of zo'n groen klavertje? En sluit het één dan het ander uit? Is verpakkingsvrije gewone broccoli beter dan biologische broccoli in plastic? En fairtrade appelsap uit Afrika beter dan gewone appelsap uit Zeeland?

Wat vooral naar voren kwam, ook in de interactie met het publiek, was de nadruk die nu ligt op de verantwoordelijkheid van de consument. Wij zijn degene die moeten kiezen voor ons schone geweten, terwijl producenten minstens zo veel verantwoordelijkheid dragen, net als de overheid. Waarom wordt er wel accijns geheven op sigaretten en drank, maar niet op plofkip? Draait de markt op vraag en aanbod, of op lobbyende producenten en de macht van het kapitalisme?

Het was een bijzonder interview en ik heb nog veel nagedacht over alles wat gezegd is. Antwoorden heb ik niet, maar de goede vraag stellen is in dit geval net zo belangrijk.

zaterdag 20 juni 2015

Denken in overvloed

Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar voor mij gaat minimalisme uit van denken in overvloed. Ik merk dat heel sterk nu we zo aan het opruimen zijn - wegdoen is vaak moeilijk als je denkt dat je het ooit nog nodig zou kunnen hebben. Als je denkt in 'genoeg' of zelfs in 'overvloed', dan weet je dat je alles wat je nodig zult hebben in de toekomst op dat moment ook zult kunnen krijgen. Eigenlijk heb je in een heel appartementencomplex maar één boormachine nodig, omdat niemand 24/7 hoeft te boren. Dus waarom die boor niet wegdoen en op het moment dat je 'm nodig hebt aan iemand te leen vragen?

We zijn allemaal opgegroeid met denken in schaarste. Ik ook. Misschien was vroeger ook niet alles voorhanden en kon je maar beter vasthouden aan wat je hebt. Ik merk het aan mijn schoonouders - zij gaan nu ook verhuizen naar een klein appartement en laten een grote eengezinswoning achter. Garages vol gereedschap, kasten vol servies en beddegoed zullen een nieuwe bestemming moeten krijgen. Maar loslaten is zo moeilijk, en je moet toch op alles voorbereid zijn. Een kamer vol visite heeft drie serviezen nodig, ook al heeft hun nieuwe flat een gezamenlijke ruimte waar je alles kunt lenen. Een gereedschapskist en uitgebreid assortiment schroeven is altijd handig, ook al heeft mijn schoonvader in lange tijd geen plank opgehangen, omdat hij het fysiek niet meer redt...

Ik begrijp heel goed dit gevoel en bij elk ding dat ik nu oppak om op te ruimen is de eerste gedachte nog altijd "Stel nou dat..." Maar dan weet ik ook altijd dat er andere manieren zijn om in het gemis te voorzien. En eerlijk is eerlijk: hoeveel kaarsenhouders heb je nou écht nodig....?

vrijdag 19 juni 2015

Vieren

Ik ben een groot voorstander van feestjes. Elke bijzondere gebeurtenis wil ik vieren, fijne maar ook minder fijne - omdat ze wel een bijzondere herinnering waard zijn.

Gisteren hebben we de koopovereenkomst van ons huis getekend - het is nu dus echt verkocht! De nieuwe bewoners waren heel blij (net zo blij als toen wij de koopovereenkomst van ons nieuwe huis tekenden) maar ook wel onder de indruk: het is maar zelden dat je je handtekening onder zo'n enorm bedrag zet. Of zij het ook gevierd hebben weet ik niet, maar Kees en ik zijn lekker uit eten gegaan.

Wij waren ook heel blij, en tegelijk een beetje bedroefd. Toch ook een einde van een tijdperk - afscheid nemen van dit huis en deze buurt. Voor Kees, die dit complex gebouwd heeft zien worden en zijn woning zelf ontworpen heeft, is het best zwaar om afscheid te moeten nemen. Vorig jaar rond deze tijd verkocht ik mijn geliefde appartementje in de Jordaan, en met dezelfde gevoelens...

Tegelijkertijd is dit moment heel belangrijk, omdat we nu verder gaan met de volgende stap! We gaan sámen verder, in een nieuw huisje, onafhankelijk van banken en vrij om te gaan doen wat we willen. Daarom hebben we bewust dit bijzondere moment gevierd, en wel in het restaurant aan de overkant van onze Westlandgracht, het restaurant waar we al die jaren op uitgekeken hebben. En nu keken we dus een copieus diner lang uit op ons huis...


woensdag 17 juni 2015

Minimalisme

Nu we echt flink aan het opruimen zijn, merk ik dat ik daar gemengde gevoelens bij heb. Ik noem ze de drie w's. Het begint met weerzin - bah opruimen. Dan weemoed - de herinneringen die bij voorwerpen horen. En dan: wervelwind! Als ik begin en door dat eerste stukje herinneringen ophalen door ben, merk ik dat ik eigenlijk nergens echt aan hecht. De herinneringen die bij bepaalde spullen horen blijven ook wel zonder die spullen. Zo heb ik zonder een seconde spijt mijn trouwjurk (die ik op Marktplaats heb gekocht) weer doorverkocht. Ik weet zeker dat ik onze trouwdag toch nooit vergeet!

Alleen wat ik echt gebruik of waar ik echt een blij gevoel van krijg, wil ik houden.
Er zijn heel veel dingen waarvan ik dacht dat ik ze altijd zou willen houden, omdat ze onvervangbaar zijn. Mijn baby-album bijvoorbeeld. En toch ik heb er zeker 25 jaar niet in gekeken. Ik overweeg om de foto's te digitaliseren en het album weg te doen, maar vraag me af of digitale foto's hetzelfde gevoel geven. Ondanks mijn papierloze bestaan kan ik ook nog niet zonder echte boeken - het voélt anders dan een ebook.

Maar ik merk wel dat ik de boeken niet per se hoef te hébben - ik hoef ze alleen maar te lezen. Ik kan dus lenen, of tweedehands kopen en weer doorverkopen. Hetzelfde geldt voor muziek en films: via Spotify en Netflix heb ik de mogelijkheid tot heel lang luister- en kijkplezier. Qua meubels, schilderijen en prullaria besef ik nu dat ze vooral dienden om het huis te vullen: ik hou nu eenmaal van vol ;-) en een kleiner huis is sneller gevuld. Allemaal in dozen voor de Kringloopwinkel dus!

dinsdag 16 juni 2015

Herinneringen

Bij het opruimen kom je vroeger of later ook bij de dozen die je eigenlijk al jaren vrijwel ongeopend meeneemt van huis naar huis, omdat er op staat "Herinneringen - bewaren". Brieven, foto's, mijn medaille van de Amsterdam Marathon, concertkaartjes...

Vooral mijn foto's nemen nog veel plaats in: talloze goedkope flip-over fotoalbums met foto's van kunstwerken en gebouwen (die inmiddels in veel betere kwaliteit online te vinden zijn) en vakanties (landschappen waarvan ik geen idee meer heb waar ze genomen zijn). Alle reden om nu eindelijk een keer kritisch hier door heen te gaan. De foto's waar mensen op staan heb ik bewaard, alle stadsgezichten, bergtoppen, kerkinterieurs en zogenaamde "arty" foto's mogen weg. Dat levert erg veel ruimte op! 

Het "wegdoen" van herinneringen is voor veel mensen heel moeilijk. Laatst hielp ik een vriendin met opruimen en zij liet mij een parelketting zien met oorbellen. Nu is zij totaal geen type hiervoor dus mijn reactie was verbaasd. Ze gaf aan de ketting nooit te dragen, maar 'm niet weg te willen doen, vanwege de lieve intentie waarmee deze gegeven was. Ik antwoordde dat die intentie niet weg is als je de ketting verkoopt - maak er een foto van, zet die in een mapje "dierbare herinneringen" op je computer en maak iemand anders blij met de ketting!

Dat was heel stoer gezegd, maar ik ga nu zelf meemaken of ik dat ook kan met mijn met zoveel pijn en moeite verworven medaille van de marathon.... ;-)

maandag 15 juni 2015

Nieuwe rituelen

Mijn laatste teamoverleg op het werk was leuk - ik had koeken gehaald en kreeg tot mijn verrassing een lieve kaart en een boek "Dagelijkse rituelen", over de rituelen van bekende kunstenaars en schrijvers. Ik besef inderdaad dat als ik straks niet meer per sé een bepaalde trein hoef te halen, en geen vaste vergaderingen meer heb, ik plots overgeleverd ben aan mijn eigen discipline en werkethos...

Het boek bundelt de verhalen van al die dagelijkse dingen van creatievelingen en hun strijd met het "uitstelmonster". Wat zou beter werken; erkennen dat het even aan inspiratie ontbreekt en ondertussen wat op internet surfen, of geloven in de uitdrukking "creativiteit is 10% inspiratie en 90% transpiratie"? Ik ben heel benieuwd hoe dat voor mij zal gaan. Ik merk nu al wel dat mijn ochtendroutines alleen werken als ik inderdaad de trein moet halen - zo gauw ik thuis werk, een vrije dag heb of zelfs maar een trein later neem, komt er niets meer van.

Dus hoe zal dat gaan? Zal ik in staat zijn om nieuwe rituelen op te zetten? Sta ik elke dag vroeg op om te sporten en gelijk te gaan schrijven? (Mijn ochtenden zijn mijn meest productieve uren) Kan ik de lokroep van het mail-
checken weerstaan, en het doelloos zwerven over het internet? Heb ik überhaupt discipline...? 

Ik ga dit boek met grote belangstelling lezen, en hoop er vooral inspiratie en opluchting uit te halen: ik ben vast niet de enige die het moeilijk vind...

zaterdag 13 juni 2015

Rommelmarkt

Vandaag hebben we de hele dag op een rommelmarkt gestaan. Met zeven volle verhuisdozen, een krat en een grote doos van een kunstkerstboom, die we uit hebben geladen op een kraampje op de Jan Evertsestraat. Gisterenavond hebben we alles in gepakt en het gênante is dat je zelfs niet ziet dat er zo veel uit ons huis nu weg is - zo veel spullen hebben we....

We hadden drie doelen: een leuke dag (gehaald), van alle spullen afkomen (bijna gehaald) en andere mensen blij maken met onze spullen (zeker gehaald). Aan het eind van de dag hadden we een vrijwel lege kraam en gingen we met nog één doosje weer naar huis, voor de Kringloopwinkel. Het is echt bijzonder om te zien hoe gelukkig mensen kunnen worden van dingen die je zelf als overbodig ziet. Het toppunt hiervan was de witte kunstkerstboom, die we vlak voor het einde uit wanhoop gratis aanboden - alles liever dan dat ding weer mee naar huis nemen. Voor ons kraampje bleef een man stilstaan en keek in ongeloof naar het kaartje "gratis". "Menen jullie dat? Gratis?" Toen we knikten was hij euforisch: "Weet je wel hoe lang ik gezocht heb naar een witte kerstboom??!" Hij huppelde weg, en wij bleven eerst verbaasd en toen luid lachend achter. Dat is nou nieuwe economie!

De sfeer op zo'n markt is erg bijzonder: niet alleen de mensen die blij met hun aanwinsten naar huis gaan (we hadden bewust de prijzen heel laag gehouden), bekenden die gezellig langskomen, maar ook de andere kraamgenoten. Voor één dag werden het geweldige vrienden, met wie je stroopwafels en muffins deelt, een warme sjaal aanbiedt als ze het koud hebben, een glas als ze wijn willen en van wie je uiteindelijk een geweldige roze kitsch thermoskan krijgt. Oké, niet helemaal in lijn met mijn minimalistische doelen - maar wel heel gaaf!


vrijdag 12 juni 2015

Opruimen

In mijn vorige blog schreef ik dat alles naar je toe komt als je een besluit genomen hebt. Deze week had ik daar weer een voorbeeld van: wetende dat we flink moeten opruimen, kwam ik in de trein een verlaten exemplaar van een Flow uit 2013 tegen, met inspiratie voor een eenvoudiger leven. Simplify your life: over zowel opruimen als de charme van chaos, over zinvol tijd besteden (aan dingen en mensen die iets toevoegen aan je leven) en leren nietsdoen, en zelfs een inspirerend artikel over mensen die bewust kleiner gaan wonen.

Voor nu is opruimen het belangrijkste voor ons. Dat heeft -heel praktisch- te maken met minder ruimte straks, maar ook met het besef dat alles wat we nu in dit grote huis aan spullen hebben ruimte en tijd inneemt in ons leven. Minder spullen is minder aan je hoofd, minder schoonmaken, minder onderhoud en meer ruimte. Nadat ik bij Kees was ingetrokken hadden we allebei al heel veel weggedaan, maar nu we weer gaan opruimen blijken er nog veel overbodige dingen achter te zijn gebleven. Flow geeft aan: opruimen is keuzes maken. Heb ik het echt nodig? Hoe vaak gebruik ik het? Heb ik er plek voor?

Er zijn al flink wat dozen met overbodige spullen gepakt. We hebben een kraampje op een rommelmarkt gehuurd en gaan zorgen dat deze dozen leeg mee terug gaan. Veel geld verdienen hoeven we niet: we willen vooral zelf minder spullen en anderen hiermee blij maken. Als we de huurkosten terugverdienen is het al fantastisch: we gaan er gewoon een leuke dag van maken!

woensdag 10 juni 2015

Alles stroomt

Het is verbazend om te zien wat er gebeurt als je eenmaal een besluit genomen hebt, dat echt past bij onze kern. Alsof alles en iedereen daarop heeft zitten wachten en nu met precies datgene komt wat je nodig hebt. Het gevoel van financiële vrijheid - al duurt het nog even - maakt dat ik veel minder benauwd met geld omga.... en vanaf dat moment stroomt het toe. De belastingteruggave was (veel) meer dan verwacht, en Kees heeft weer twee mooie opdrachten binnen.

Ook de lichte onzekerheid wat er gaat gebeuren als ik straks zonder vaste inkomsten zit, en hoe ik aan werk zal komen, is nu minder. En alsof het zo heeft moeten zijn krijg ik twee mailtjes in mijn inbox van oude contacten die weer eens met mij willen bijpraten. Niet dat ik verwacht daar gelijk opdrachten uit te krijgen, maar het begint bij zo veel mogelijk mensen laten weten dat je beschikbaar bent. Op deze manier ben ik steeds aan mijn klussen en opdrachten gekomen.

Ik geloof dat dit te maken heeft met energiestromen die je niet ziet maar wel voelt. Als je weet wat je wilt en daarop focust, dan worden die energiestromen in gang gezet en ben je je veel bewuster van de mogelijkheden die zich plotseling voordoen. Het lijkt magie, maar het heeft vooral te maken met het zien en grijpen van kansen!


dinsdag 9 juni 2015

Downsizen

Als we straks verhuizen naar een appartement dat half zo groot is, zullen we flink minder spullen kwijt kunnen. Alleen al qua meubels zullen we veel moeten verkopen, weggeven of opslaan. Het appartement dat we nu gekocht hebben biedt geen ruimte voor de grote eettafel, en de slaapkamer is te klein om ook de antieke linnenkast te bergen. Aangezien ze op ons lijstje "absoluut mee naar het nieuwe huis" stonden, komen ze nu op het lijstje "absoluut bewaren, dus opslaan".


Ook van de oude boekenkasten moeten we er eentje opslaan, de Lundiakast blijft achter en de grote boekenkast in de woonkamer zal ook weg moeten. Dat betekent dat we maar 1/3 van onze boeken mee kunnen nemen... De dvd's en cd's willen we - op collector's items na - zelfs allemaal wegdoen. In plaats daarvan nemen we een abonnement op Spotify en Netflix (nu we straks ook het US-aanbod krijgen is het helemaal geweldig!) voor muziek en films. Tv-aansluiting hebben we nu ook niet: uitzending gemist is voldoende.

We zullen dus echt moeten downsizen. Alleen wat echt belangrijk is gaat mee, en de rest gaat weg. Voor ons is dat geen achteruitgang, maar juist een kwaliteitsslag. "Van meer naar beter" is het uitgangspunt. Alleen nog maar omringd worden door spullen die je gebruikt en waar je van houdt geeft mij een blij en licht gevoel.


maandag 8 juni 2015

Dromers

Samen met vrienden zijn we weer eens naar de film geweest. Ik ga zelden, maar als ik ga vind ik het wel altijd een bijzondere ervaring. Van deze film, Project T, had ik een trailer gezien waar ik erg door geïntrigeerd was en dus zat ik weer eens in een pluche stoel met voor mij een mega scherm.

De film is tamelijk moralistisch maar ook idealistisch en ik voelde me geïnspireerd en vol energie na het zien hiervan. In één zin: blijf dromen en denk positief. In de film was de wereld van de toekomst vol ellende omdat wij mensen apathisch de apocalyps op ons af laten komen. In bijna alle films over "later" beheersen machines, computers ons leven - en dat kan zowel goed als erg fout zijn. In drie van de vier voorfilms namen machines de macht over en bleven slechts enkele menselijke helden tot het bittere einde strijden. Dat maakt het logisch om angst te hebben voor de sterke opkomst van techniek.

Maar dit brengt toch ook hele mooie dingen - onafhankelijkheid van fossiele brandstoffen bijvoorbeeld, of nieuwe ledematen of zelfs organen voor mensen. Maar door de grote nadruk op het gevaar van machines in films over de toekomst, groeit de angst. We kunnen ook kiezen om niet bang te zijn, en de schoonheid en rijkdom van de resultaten van onze menselijke geest te omarmen. Het is altijd een keuze. Choose wisely!



zaterdag 6 juni 2015

Verkocht!

Het waren zware onderhandelingen maar we kunnen nu eindelijk zeggen dat ons huis verkocht is! We zijn heel blij en opgelucht, maar minder dan we verwacht hadden. Misschien omdat de onderhandeling wat moeizaam waren, en er zelfs over 500 euro gesteggeld werd - bizar op zo'n bedrag. Maar als we straks bij de notaris zitten en de voorlopige koopakte tekenen, zal het wel tot ons doordringen: we zijn helemaal klaar voor de volgende stap!

Wat ik merk in mijn dagelijkse routine is dat ik al een beetje afscheid aan het nemen ben van het huis. Het gaat langzaam, en heel subtiel, maar je merkt dat er steeds vaker door je heen schiet "straks maak ik espresso in een andere keuken" of "het uitzicht is over een paar maand heel anders". Ondanks dat ik erg uitzie naar het nieuwe huis (iets minder naar de verhuisdag zelfs trouwens...) maakt me dat ook wat melancholisch. Dit is het huis waar we samen zijn gaan wonen, van waaruit we getrouwd zijn en waar echt hele mooie herinneringen gemaakt zijn. Een huis om te onthouden - niet de woning zelf, maar wel waar het voor ons voor staat: ons eerste thuis.


vrijdag 5 juni 2015

Stress

Als ik van enige afstand naar mijn leven kijk, dan vraag ik me wel eens af hoe ik het volhoud. Op dit moment is er echt veel gaande - huis, werk, geld - maar ik geniet van elk moment. Het is spannend, maar wel fijn spannend. Ik ben vol optimisme over de toekomst en heb er zin in!

Mijn lijf denkt daar echter anders over. Al die spanning bewaart ze vol enthousiasme in de nek en schouders, 's nachts doet ze op geen enkele manier haar best om in slaap te vallen en haar hoogtepunt van deze week was dat ze het voor elkaar heeft gekregen een slijmbeursontsteking in mijn schouder te forceren. Ze is er dolgelukkig mee blijkbaar, want het is al dagen en ondanks pogingen van mijn kant om het te minderen, blijft ze hardnekkig volhouden. Mijn lijf is dól op adrenaline.

Natuurlijk besef ik wel dat ook fijne stress nog steeds stress is, en dat ik een beetje lief voor mijn lijf moet zijn. Daar komt bij dat als ik ziek ben, ik niet kan werken. En als ik niet kan werken, verdien ik geen geld. Dus vanaf nu proberen om ten eerste van die ontsteking af te komen, en daarna wat gerichter te proberen te ontspannen. Tips zijn welkom!


donderdag 4 juni 2015

Energieprestatierapport

Gisteren waren Kees en ik bij Triodos in Zeist voor een hypotheekadviesgesprek. Natuurlijk kwam het gesprek al snel op het energielabel en onze frustratie daarover.  Op twitter had ik al een aardige discussie gehad met @triodos en @bouwmanenergie hierover, dus ik was benieuwd hoe het dan echt in elkaar zit.

Dat bleek een aangename verrassing: het energielabel dat via de overheid verstrekt wordt, werd door hen luchtig van tafel geveegd. Te fraudegevoelig en te summier. Triodos wil een energieprestatierapport door een onafhankelijk adviseur. Dit rapport toetst op ruim 120 criteria, en het energielabel op 9. We hebben nog geen idee in welke categorie ons nieuwe appartement gaat vallen - alleen nieuwbouwhuizen vallen meestal in A of B en maar 2% van de huizen in Nederland heeft energielabel A. Maar we hebben nu wel de zekerheid dat de toetsing grondig gebeurt.

De keuring van het huis wordt vergoed door Triodos, en we krijgen er een verduurzamingsadvies bij. Op basis van dit advies kunnen wij ons huis aanpassen om nog energiezuiniger te zijn, en als dat een hoger label oplevert, gaat onze rente alsnog omlaag.

Het was een erg prettig gesprek en Kees en ik gingen met een goed gevoel weer naar huis. Nu maar wachten op de offerte!


dinsdag 2 juni 2015

Energielabel

Onze nieuwe huis heeft volgens de website zoekuwenergielabel.nl een voorlopig energielabel A. Dat is fijn, want daardoor krijgen we bij de Triodos een lage rente. Als we dit aangeven bij de notaris tijdens het tekenen van het voorlopig koopcontract, zijn zowel de makelaar als de notaris verontwaardigd. Het energielabel stelt niks voor, en om daar zoiets belangrijks als een rentepercentage aan te hangen is in hun ogen onzin. Zowel de check als de toekenning werken niet, en het uitdelen van de voorlopige energielabels en het definitief maken daarvan, heeft de ambtenarij door de grote vraag behoorlijk ontzet.

En daar komen wij ook achter. De woning blijkt namelijk energielabel E te hebben, een tegenvaller die door de huidige eigenaresse nog verzacht wordt tot label C, maar geen A. Het appartement is in 2006 grondig gerenoveerd, heeft HR+ glas, een nieuwe ketel, vloer- en plafondisolatie en gevelisolatie. Ik heb echt geen idee hoe we daar ooit een A van zouden kunnen maken. Als consument verwacht je dat de gegevens op de website juist zijn, zeker omdat we daar in onze berekeningen van uitgaan.

Het is een nobel streven van Triodos om een incentive te geven je huis beter te isoleren, maar het energielabel is volgens mij niet het juiste middel daarvoor. Zo'n energielabel stelt blijkbaar niet zo veel voor. Evengoed willen we ondanks de hogere rente nog steeds onze hypotheek bij Triodos afsluiten en ik ben benieuwd naar het adviesgesprek!