Verzamelwoede

De dinoplaatjes bij onze Albert Heijn waren al weer snel op en waren net als de moestuintjes een groot succes. Daarna kon je sparen voor restaurantzegels en nu voor armbandjes. Bij de Vomar naast de Albert Heijn is er een verzamelactie voor ovenschalen, en bij de Lidl kun je sparen voor een bbq-pakket. Wat is dat toch met mensen en verzamelwoede?

Verzamelingen zijn er in verschillende soorten volgens mij. Mensen verzamelen vanuit passie, interesse, hobby - dingen waar ze blij van worden. Kunst of boeken of munten of postzegels.... En sommigen verzamelen herinneringen in de vorm van tastbare voorwerpen, zoals souvenirs op vakantie, of fotoalbums van bijzondere gebeurtenissen. En dan zijn er nog de rages en de hypes, zoals de dinoplaatjes waar ik deze blog mee begon. Supermarkten spelen handig in op onze behoefte om te verzamelen - waren we niet ooit allemaal jagers en verzamelaars? Het spreekt blijkbaar een soort oerdrift aan. Sparen om uit eten te gaan begrijp ik nog wel, maar verder sta ik met verbazing te kijken naar wuppies, flippos, beesies of juichhandjes... Waar komt dit vandaan?

Piramide van Maslow

De piramide van Maslow is denk ik iedereen wel bekend; iedereen zoekt eerst de fundamenten in het leven zoals onderdak, eten en veiligheid, en pas als daaraan voldaan is heb je aandacht voor je sociale omgeving en uiteindelijk voor zelfontplooiing. Ik heb lange tijd gedacht dat dit waar was, en dat ik pas met het zoeken naar erkenning en waardering, en met zelfontplooiing bezig kon zijn nadat ik mijn primaire behoeften vervuld had.

Tot ik een opmerking las over Joseph Campbell, die zei dat de piramide juist op z'n kop moest staan. Je weet je behoeften pas als je je levensdoel weet, als je door zelfonderzoek hebt uitgevogeld waarom je op deze wereld bent. En daar zit wel wat in natuurlijk. Want wie niet weet wat hij nodig heeft, kan ongebreideld blijven consumeren zonder het gevoel te hebben dat aan zijn of haar behoeften voldaan is. Veel mensen blijven daar ook steken, ze komen niet uit de onderste lagen van Maslow omdat ze niet weten waarvoor ze het doen. En dus is blijven kopen en blijven werken om dat te bekostigen, hun bestaansrecht geworden. Het tolt nog een beetje in mijn hoofd en ik weet niet of ik het nu helemaal goed zegt, maar het idee dat je pas weet wat je wilt als je weet waar je het voor doet... dat staat mij aan!

Bijzondere eer

Vanmiddag hadden Kees en ik voor ons heel bijzonder bezoek: Gerhard Hormann en zijn vrouw kwamen bij ons lunchen. We hebben daarna nog een rondleiding door de Kolenkitbuurt gegeven en een biertje gedronken bij café het Lommertje.

Gerhard Hormann heeft verschillende boeken geschreven en vooral zijn eerste (non-fictie) boek "Hypotheekvrij" heeft Kees en mij geïnspireerd tot het leven dat we nu leiden. Ook zijn latere boeken zoals "De omgekeerde Werkweek" en "Het Nieuwe Nietsdoen" gaan over precies dat wat wij belangrijk vinden: werk doen wat je leuk vindt en je lasten zodanig verlagen dat je vooral veel vrije tijd hebt. Omdat je huis vaak de hoogste maandelijkse lasten heeft, is je hypotheek aflossen volgens hem een belangrijke eerste stap. Precies waar Kees en ik mee bezig zijn!

Het was heel leuk om een hele middag met hem en zijn vrouw te praten over de dingen die ons bezig houden, en ik ben heel vereerd dat hij bij ons op bezoek is geweest. Hij is toch een soort van held voor mij :-)

Essentrics

Een tijdje geleden kreeg ik van iemand een grote stapel tijdschriften van Women's Health, in ruil voor een bakje druiven. De meeste artikelen over nieuwe diëten en flitsende sportroutines zijn aan mij niet besteed: ik heb mijn yoga en mijn hardlooprondje, en word te blij van eten om te diëten. Toch heb ik wel weer inspiratie opgedaan, en wel met een artikel over essentrics.

Het is een workout die is overgewaaid uit de Verenigde Staten, en is een combinatie yoga en ballet. Door spieren zowel te versterken als te stretchen in één vloeiende beweging, werk je aan verlenging van je spieren en daarmee aan je houding. Als ik een workout gedaan heb, zijn alle gewrichten weer soepel en barst ik van de energie. Voor mij een mooie aanvulling op wat ik nu doe aan yoga en hardlopen. Ik ben van plan om één of twee maand echt lessen te volgen en het dan thuis verder te doen.

Ik merk dat dat voor mij beter werkt; wanneer ik zin en tijd heb rol ik mijn matje uit en doe ik oefeningen. Omdat je met essentrics best ingewikkelde bewegingen maakt wil ik het wel eerst goed leren voor ik zelf aan de slag ga, net zoals ik eerst jarenlang yogales heb gehad voordat ik genoeg had aan mijn eigen routine. Wie meer wil weten: de website van essentrics.com biedt behalve veel informatie ook filmpjes met oefeningen!

Tomorrow

Laatst heb ik de film Tomorrow gezien en heb daardoor weer heel veel vertrouwen in de mensheid. Dat vertrouwen is nooit weggeweest, maar kan af en toe wel weer even een positieve impuls gebruiken. De film laat zien dat er heel veel leuke en sympathieke initiatieven zijn die stuk voor stuk proberen om de wereld een beetje mooier te maken.

Veel van deze initiatieven kennen we al: kleinschalige tuinbouw, duurzame energie-opwekking, lokale munteenheden om de economie te stimuleren, bottom-up politiek en vernieuwend onderwijs. Het is erg opbeurend om dit allemaal in twee uur voorbij te zien komen en je te realiseren dat er al heel veel gebeurt in de wereld met aandacht voor mens en omgeving. De film Tomorrow is daarmee voor mij een soort inspiratiedocument. Ik heb niet kunnen ontdekken of ze met deze film nog een statement willen uitdragen dat deze experimenten grootschalig uitgerold moeten worden om de aarde te redden, of dat iedereen een moestuin moet beginnen en een lokale munt moet introduceren. Wel denk ik dat ze op deze manier proberen te vertellen dat je ook als individu heel veel kunt bereiken. Power to the People!

Museumstraat

Het was een druk maar heerlijk weekend. Gisteren de hele dag vrijwilliger geweest op het Kolenkitbuurtfeest (behalve natuurlijk toen Kees optrad - swingende performance!) en zaterdag was het Museumstraat in onze wijk. Samen met het Multatulihuis heb ik een interactieve presentatie gemaakt over het delen van je idealen.

Ik denk namelijk dat als Multatuli in onze tijd had geleefd, hij zeker ook een blog had gehad. Omdat hij afhankelijk was van het gedrukte in plaats van het digitale woord, kon je in onze tijdelijke expositie analoog reageren op een analoge "blog": een kunstwerk met citaten van Multatuli. Ook hadden we een iPad liggen, waar je kon twitteren alsof je Multatuli was. Veel van onze bezoekers (in totaal 140) hadden wel idealen, maar durfden niet te delen. Terwijl Multatuli heeft laten zien dat juist het delen van je dromen tot ongekende resultaten leidt. Max Havelaar-chocola is maar één van de verworvenheden ;-)

Ik heb zo veel leuke mensen gezien en gesproken, en zulke leuke reacties gehoord, dat dit voor mij valt in de categorie "een dag die ik nooit zal vergeten". Het hebben van idealen is van alle tijden, het delen hiervan kan in deze tijd meer en beter dan ooit. Ik hoop daarom dat de kinderen, die nu veel makkelijker dan de volwassenen hun droom op durfden te schrijven (van "ik wil kapper worden" tot "ik wil wereldvrede")... dat al die kinderen zo open en enthousiast blijven. Zij zijn onze toekomst.

Boek: Overvloed

Ik heb al een paar keer eerder gezegd dat ik geloof in overvloed, omdat denken in schaarste ons belemmert om te genieten. Nu heb ik daar ook een boek over gelezen die dat bevestigt! Ik kwam de schrijver ervan, Karin Benammar, tegen bij het Duurzaamheidscafé van de Internationale School voor Wijsbegeerte en hij maakte daar met zijn dialoog indruk. Het boek Overvloed is al wat ouder maar op veel vlakken nog steeds actueel, en de kern van zijn betoog blijft voor mij altijd overeind.

Zijn stelling is dat we niet meer durven te genieten van onze rijkdom, omdat we ons schuldig voelen over milieu, over armoede, over te veel werken... Er zijn te veel keuzes, waardoor we te veel willen en stress en burn out op de loer liggen. De conclusie is vaak: alles dat waarde heeft is schaars en dus moeten we zuinig zijn. Maar, en dat is een verrassende wending in Karims betoog, zuinig is niet de oplossing. Wie op de verkeerde weg zit moet niet langzamer gaan, maar de koers veranderen. Er is juist overvloed, en hij geeft veel voorbeelden daarvan. Onder andere dat het milieuprobleem niet bestaat uit het opmaken van de natuurlijke voorraden, maar van de vernietiging hiervan. Omdat we geen gebruik maken van de natuurlijke tendens van overvloed (kijk maar naar een bloeiende struik: veel meer bloesem dan nodig is voor de voortplanting) en dus wat we gebruiken niet opnieuw aan (laten) vullen, komen we in de problemen. Ik vind dat een fijne en optimistische blik op het leven. We hebben voldoende geld, voldoende kansen en zelfs voldoende tijd om het tij te doen keren. Waar wachten we op?

Herinneringen

Tijdens het opruimen van de berging bleef ik mijn doos vol met herinneringen (brieven, medailles, foto's, mijn eerste schoentjes) maar heen en weer schuiven. Ik had er ruim twee jaar geleden toen ik bij Kees introk voor het laatst naar gekeken en ging er van uit dat de doos hooguit af en toe een aanvulling zou krijgen, maar dat opruimen niet nodig is.

Maar iets toevoegen zou een uitdaging worden, omdat de doos helemaal vol zat. Dus heb ik toch de doos vanuit de berging mee naar boven genomen en ben er weer eens door heen gegaan. En hoewel ik ook weer wat heb weggegooid, was het doorspitten van al die herinneringen zo leuk, dat ik denk dat ik dat wel jaarlijks wil doen. Want als ik die doos heb en ik doe er niets mee, dan kan de hele doos wel weg. En dat is ook jammer, want ik ben al mijn klasgenootjes van klas 6 weer tegengekomen, heb weer uren door Amherst (USA) gedwaald waar ik gestudeerd heb (ook een leuke foto teruggevonden van een vriend die ik daar ontmoet heb en die dinsdag komt eten) en heb mijn vrijgezellenfeestje helemaal opnieuw beleefd. Heerlijk!