Minimalisme challenge

Een paar weken geleden bedacht ik dat ik toch weer aan het groeien was; zowel bepaalde delen van mijn lichaam als mijn bezittingen. Een hoed, een boek, een pen... Het zijn geen overbodige dingen, maar ik kan best gelukkig zijn zonder. Dus besloot ik om Kees voor te leggen de komende tijd weer wat te minderen met consumeren.

Kees suggereerde toen om het met meerdere mensen te doen en er een challenge van te maken op onze Facebook-pagina Circulaire Stad. Leuk! Vooral om het samen te doen, maar ook om te onderzoeken waar anderen tegen aan lopen. En wie weet houden wij of andere deelnemers er wel mooie nieuwe gewoontes aan over.

We beginnen met een makkelijke week: opruimen. De week erna proberen we het energieverbruik te minderen, de week erop onze uitgaven en de laatste week onze voeding. De challenge is vandaag, 1 februari, begonnen - wie mee wil doen vindt alle info op Facebook.

Vrijwerker

Elke keer als ik de term 'zzp-er' zie staan, raak ik een beetje geërgerd. 'Zelfstandige zonder personeel', alsof dat een beperking is. Ik kies juist heel bewust voor een zelfstandig bestaan. Waarom die nadruk op wat ik niét heb?

'Zp-er', een zelfstandig professional, is al een betere keuze. De term is echter wat minder ingeburgerd en mensen denken vaak dat je een fout maakt: "Je bedoelt zzp-er?" Euh...

De term 'freelancer' ligt mij nog beter, daar zit het woord free in. Liever nog maak ik er een Nederlands woord van: vrijwerker. Ik ben vrij en werk voor wie ik dat wil, wanneer en waar ik dat wil. Maar vrijwerker is (nog) geen woord. Ik heb het nog niet getest in de praktijk, maar kan me voorstellen dat als ik zeg "ik ben een vrijwerker", er in elk geval een interessant gesprek op gang komt. En of mensen die in loondienst zijn en daar helemaal op hun plek zitten, zich ook een vrijwerker (kunnen) voelen. Want in vrijheid werken, aan de zaken die belangrijk voor je zijn, dat is in mijn ogen ieders recht.

Het goede leven

Regelmatig overvalt mij een intens geluksgevoel als ik naast Kees op de bank zit, allebei een kat op schoot, een glas wijn in de buurt en een boek in de hand. Ik kijk dan naar Kees en hij naar mij, en dan proosten we op het leven en de liefde. Life is good. Zeker als je het bewust uitspreekt.

Zo'n geluksgevoel is niet op te roepen, maar ik merk dat mijn levenshouding wel bijdraagt daaraan. Doen wat ik leuk vind, tevreden zijn met genoeg en me realiseren hoe geweldig ik het heb, dat zijn wel de belangrijkste redenen. Vooral dat stukje realisatie, dat ik besef dat ik echt mijn droomleven leef en niets zou willen veranderen, dat zorgt voor een onmiddellijk geluksgevoel. Volgens mij is juist de bewustwording zo belangrijk om een gelukkig gevoel te ervaren.

En als ik een keer iets tegenkom waar ik minder blij mee ben, dan kijk ik of ik dat wel kan veranderen. Of accepteren, dat helpt ook al merk ik. Een droomleven hoeft namelijk niet perfect te zijn, zolang je het niet-perfecte accepteert!

Stroomstoring

Gisterochtend ging de wekker en terwijl ik slaperig het licht aan wilde doen, merkte ik dat er niets gebeurde. Vaag herinnerde ik mij ook dat ik 's nachts naar de wc was gegaan en vond dat het overal echt veel donkerder was dan anders. Dat klopte ook: heel Amsterdam lag plat door een stroomstoring.

Mijn eerste reactie was schrik: we zijn allemaal echt heel afhankelijk geworden van elektriciteit. Mijn tweede was enthousiast; hoever kan ik komen zonder stroom? Toch best ver: kaarsjes door het hele huis verdeeld en koffie uit de percolator. Niet douchen maar wassen, en extra warme kleding aan. Bij het ontbijt toch weer even paniek: mijn iPhone was met z'n laatste percentages batterij bezig. Maar is het echt heel erg, een dagje zonder iPhone? Misschien zelfs wel rustig. Ik zou ook minstens een paar uur gewoon kunnen werken met een volle laptop, zonder afgeleid te worden door mail of interessante websites (want ja, ook internet lag er uit natuurlijk).

Mijn conclusie was dat een dag zonder stroom nog wel te doen zou zijn. Je wordt er vanzelf creatiever van. Maar in alle eerlijkheid was ik heel blij dat rond half negen alles het weer deed, al kon ik die dag niet naar Haarlem omdat alle treinen nog van slag waren. Gelukkig is dat nu ook opgelost!

Actiedag

Begin januari deed ik mee aan een "actiedag" waarbij je vier keer elk uur een kleine opdracht kreeg om mee aan de slag te gaan. Het was eigenlijk voor ondernemers en eigenlijk vooral als de start van het jaar, maar terugkijkend merk ik dat ik het vaker zou willen doen en dat het voor iedereen zinnig kan zijn. Het zet je namelijk gelijk in de actie/ doe-modus en van daaruit doorgaan is dan niet zo moeilijk meer!

De eerste opdracht was heel eenvoudig en luidde: ruim iets op. Maakt niet uit wat, het mag je email zijn, een keukenlade of -heel ambitieus - je kledingkast. Door iets op te ruimen creëer je overzicht en daarmee ook ruimte voor iets nieuws. De tweede opdracht leek daar op: ruim iets financieels op. Ook dat kan van alles zijn: van het bij elkaar zoeken van alle bioscoop- en cadeaubonnen tot het maken van een maandelijks budget. Behalve dat het oplucht (het is meestal iets dat je zo lang mogelijk uitstelt) creëer je ook hier weer ruimte voor nieuwe (financiële) dingen.

De derde opdracht was lastiger maar wel heel bijzonder om te doen: beeld je in dat het 31 december 2017 is en kijk terug op het afgelopen jaar. Wat heb je gedaan, met welke resultaten en hoe voelde dat? Ik ben gaan tekenen (gek he, voor een schrijver? ;-)) en kreeg daar echt veel energie van. De laatste opdracht lag voor de hand: welke stap kun je NU zetten om één van die resultaten ook te bereiken?

Het was echt heel leuk en inspirerend om te doen, en ik heb nu een goed beeld van wat ik in 2017 wil met mijn bedrijf en privé. 31 december proost ik op resultaten!

Bubbel

Ik ben dol op Facebook en Twitter. Niet alleen om mijn sociale contacten te onderhouden, maar ook steeds meer als een nuttige bron van informatie. Natuurlijk nog wel één die 'fact-checking' behoeft, maar toch lees ik veel nieuws en veel informatie het eerst via Facebook of Twitter.

Dat blijkt een keerzijde te hebben. De algoritmes bijvoorbeeld, die Facebook inzet, maken gebruik van mijn acties op Facebook: welke posts like ik, bij welke artikelen blijf ik langer hangen, wat deel ik en waar reageer ik op? Dat maakt dat ik uiteindelijk steeds minder afwijkende informatie zie, en denk dat veel meer mensen denken zoals ik dan werkelijk zo is. Ik zie immers alleen maar gelijkgestemden op Facebook. 

Dit geldt niet alleen voor onschuldige passies als kattenfilmpjes, maar ook voor de toenemende hoeveelheid haatberichten over moslims, zwarte piet of politieke tegenstanders. "Zie je wel, iedereen denkt er zo over" is dan een argument om je steeds explicieter uit te spreken. Zo verdelen we Nederland langzaam in tegenstrijdige kampen, en dat zou heel jammer zijn.