Minimalistisch huis

Bij het opruimen van de foto's op mijn laptop kwam ik nog foto's tegen van toen mijn appartement in de Marnixstraat net ingericht was - ik woonde er net en heb vol trots heel veel foto's genomen. Voor mijn gevoel toen was mijn huisje helemaal af, maar nu zie ik dat het echt heel leeg was in vergelijking met toen ik wegging. Blijkbaar voeg je ongemerkt veel spullen toe zonder dat het voller lijkt, totdat je vergelijkt met hoe het eerder was.

Andersom werkt het heel anders. Omdat we kleiner gaan wonen en dus veel weg willen doen, zijn we nu beetje bij beetje de boel al aan het verkopen. En dat valt wél op. Nu het kleed in de woonkamer weg is, ziet het er kaal en ongezellig uit. In de slaapkamer zijn we een stoel en boekenkastje kwijt, en de tweede bank die we hadden (yep, zó groot is ons huis) staat nu ook bij iemand anders te pronken. "Meer" gaat dus blijkbaar ongemerkt, terwijl "minder" gelijk zichtbaar is. Dat maakt downsizen tot een moeilijk en pijnlijk proces, want het voelt gek genoeg toch als verlies. Toch ben ik er nog steeds van overtuigd dat het uiteindelijk absoluut winst is!