Langzamer

Het is een bizarre gewaarwording: sinds ik niet meer bij de gemeente werk maar voor mezelf, ben ik eigenlijk dag en nacht met werk bezig. Ik dacht dat ik door mijn vaste lasten te verlagen en mijn eigen tijd te kunnen indelen, juist minder zou gaan werken, maar in plaats daarvan werk ik meer. Nu voelt het ook niet echt als werken, omdat ik schrijven zo leuk vind, maar het is wel wonderlijk dat ik niet méér tijd voor mezelf neem.

Het voelt als een verplichting aan mezelf om minstens acht, negen uur minstens vijf dagen per week met schrijven bezig te zijn. Tussendoor hardlopen of boodschappen mag nog wel, maar even naar een museum is toch echt voor het weekend. Ik merk dat ik, ondanks al mijn goede voornemens om te downsizen, dat qua werk nog steeds niet doe. Ik ren en ren en ren. Ik loop snel, fiets hard en werk dóór. Met als gevolg veel spanning in mijn lijf. Ik wil dat echt anders doen. Net heb ik bijvoorbeeld vijf minuten gemediteerd en dat voelde zo heerlijk ontspannen, dat ik gelijk inspiratie voelde opborrelen. Dus van minder doen, word ik zelfs productiever! Nu maar proberen om dat vast te houden....