Groots en meeslepend

Wie mij al wat langer kent, weet dat dit heel lang 'mijn' woorden waren. En ik bedoelde dan ook echt Groots En Meeslepend - het kon niet dramatisch genoeg. Nu kwam ik recent een boekje tegen met die titel van Lou Niestadt, en tot mijn verrassing met de onverwachte ondertitel "Een Ode aan de Alledaagse Sleur".

Wacht. Ho. Dat is behoorlijk met elkaar in tegenspraak!

Of toch niet? Ik heb het boekje gelezen (heel leuk: het is helemaal geschreven en dus niet getypt. Compleet met schrijffoutjes en kleine tekeningetjes) en het was lang geleden dat een boek mijn leven zo op de kop heeft gezet. Natuurlijk is er nog steeds niets Groots en Meeslepends aan de was opvouwen, maar ik heb wel ontdekt dat als je alledaagse dingen met intentie en aandacht doet, het veel betekenisvoller wordt. In elk geval Groots.

Ook heel leuk: de verschillende karaktertrekken van jezelf een naam geven (Lou Niestadt heeft het over 'zinderende zielen') zodat je ziet wanneer je jezelf tegenwerkt: "Ja hoor, daar komt de gezondheidsfreak weer mopperen, terwijl de levensgenieter gewoon lekker een wijntje wil..." Verder heb ik mijn eigen manifesto geschreven, een weekindeling gemaakt met een dansdag en een wonderdag en een zindag, en ben ik met een Art Journal begonnen. Groots en Meeslepend!

Maaltijdbox

Wat leek me dat altijd ideaal - dat er een doos thuis bezorgd wordt waar alles in zit voor 3 of 5 maaltijden voor 2 personen. Alles vers en biologisch, met heerlijke unieke recepten. Ik zag mezelf deze doos al uitpakken als een soort kerstpakket: verrassing na verrassing.

Om diverse redenen heb ik zo'n box tot vorige week nog nooit besteld. Toen de ASN kwam met een flinke korting op diverse boxen, in een week dat Kees en ik elke dag en avond afspraken hadden en maar weinig tijd voor boodschappen, heb ik het toch gewaagd. Een paar dagen geleden werd de Streekbox bezorgd en het voelde inderdaad als een kerstpakket. Ik heb er al één maaltijd mee gemaakt en vanavond de tweede. Ik zal het zeker nog eens bestellen als er weer drukke weken aankomen, hoewel de prijs wat hoog is om het wekelijks te doen. Maar voor nu: heerlijk!

Natuur & Milieu

Deze week sta ik als vrijwilliger in het Huis voor de Toekomst van Natuur & Milieu. Dit 'huis' staat - schrik niet - op de Huishoudbeurs. Niet echt een publiek dat al shoppend en etend open staat voor bewustwording, en juist daarom zijn de gesprekken die ik voer met mensen zo ontzettend leuk.

De Huishoudbeurs heeft aangegeven duurzamer te willen worden en is daarom een partnership aangegaan met Natuur & Milieu. Maar wie even over de beursvloer loopt (toegegeven, ik kon het niet laten) schrikt zich dood: de hoeveelheid afval van alle probeersels, de schrikwekkende aantallen tassen (waar ze braaf 1 cent voor vragen want gratis mag niet meer) en de betreurenswaardige kwaliteit van veel koopwaar is allesbehalve duurzaam. De alliantie met Natuur & Milieu is een mooie start, maar er is nog een lange weg te gaan.

De meeste mensen die gemoedelijk langskuieren ("hebben jullie ook gratis dingen?") maakt het niet veel uit. Groot voordeel is dat je met kleine tips al grote winst behaalt ("vervang die gloeilamp eens door een ledlamp!") en mensen heel opgewekt weer doorlopen. Het energieverbruik van de Huishoudbeursbezoekers zal bij thuiskomst niet gelijk drastisch dalen, maar een stukje bewustwording kunnen we ze wel meegeven.

Boekenkasten

Boeken blijven een uitdaging. De grote opruimingsslag die we gemaakt hebben bij de verhuizing heeft in eerste instantie boekenplanken opgeleverd waar hier en daar nog plek was voor een beeldje of een boekensteun. En hoewel ik echt wel weet dat ik met enige regelmaat een boekhandel binnenloop, ben ik toch verbaasd dat niet alleen alle planken nu helemaal vol staan, maar er zelfs nog weer boeken dwars boven op liggen.

Tijd om weer eens op te ruimen dus. En als ik toch bezig ben, dan ook maar gelijk een beetje sorteren. We hadden de boeken tamelijk willekeurig in de kasten gezet, en nu heb ik een poging gedaan ze wat meer per soort bij elkaar te zetten. Omdat het oog ook wat wil, heb ik daarbinnen de boeken zo veel mogelijk op grootte geplaatst, en als ik dan toch bezig ben: binnen dié selectie dan weer zo veel mogelijk op kleur. Dat leverde deze ochtend een behoorlijke chaos op in de kleine woonkamer, maar het resultaat mag er zijn. Even met een kopje thee op de bank genieten van het uitzicht!

Boycotten en Buycotten

In een interessant onderzoek van SCP las ik over het onderscheid tussen boycotten en buycotten. In het eerste geval koop je iets niét omdat je morele of maatschappelijke bezwaren hebt, en in het tweede geval juist wél, omdat je achter het product of de dienst staat.

Van het eerste ken ik legio voorbeelden, denk maar aan de plofkip waar door een geslaagde campagne van Wakker Dier massaal gehoor werd gegeven aan de oproep deze niet meer te kopen. Boycotten heeft effect, en wat ik lees in het rapport van SCP is dat buycotten dat ook heeft. Wie producten koopt vanuit een maatschappelijk bewustzijn, draagt daarmee bij aan de vraag van dat product. Eigenlijk heel logisch, alleen had ik dat niet eerder zo beseft. Ik ga dus actief buycotten door biologische eieren, streekproducten en tweedehands spullen te kopen. Wie doet er mee?

Kaasdoek

Bij vrienden zag ik onlangs een bijenwasdoek, die ze gebruikten om de kaas vers te houden. Ik dacht terug aan mijn eigen kaas die in een kaaspapiertje gewikkeld zat - weliswaar eentje die ik vaker gebruik, maar toch afval. Omdat ik de laatste tijd steeds meer bezig ben om mezelf bewust te maken van hoeveel afval ik eigenlijk koop (ja - eigenlijk betaal je bij aanschaf van producten al voor het afval dat ze veroorzaken, de verpakking gooi je gelijk weg), heb ik ook een bijenwasdoek besteld voor mijn kaas. Eerste ervaring: geweldig!

De bijenwasdoek is heel veelzijdig en een prima alternatief voor kaaspapier, vershoudfolie en plastic zakjes. Ik gebruik 'm dus voor de kaas en het werkt perfect. Zelfs minder snel schimmel! Een gemiddelde doek gaat een maand of tien mee, dus ik kan even vooruit zonder kaaspapier. Gewoon met de bijenwasdoek naar de kaasboer en vragen of hij de kaas daarin wil verpakken.

En voordat jullie denken dat ik goed bezig ben - helaas. Ik volg nu een gratis online "vergroeningscursus" via Project 123 Green en ben nu een week lang aan het opschrijven wat ik allemaal koop aan verpakte producten, lokale of verre producten, en hoe vaak ik verpakkingen open maak en hoe ik mijn afval recycle. Dat is nog best een eye-opener....

Kromme wortels

Een tijd geleden kreeg ik wat worteltjes uit de moestuin van een kennis van mijn ouders. Ze zagen er heel anders uit dan in de supermarkt of zelfs op de markt (zie foto) en ook de smaak was anders: zo veel zoeter en intenser. Misschien omdat ze maar met weinig tegelijk gekweekt waren en daardoor meer ruimte hadden, of omdat er geen bestrijdingsmiddelen gebruikt zijn (hoewel ik groente meestal al biologisch koop). Hun kromme uiterlijk en perfecte smaak deden mij afvragen of de meeste groente dan misschien een omgekeerde selectie kent: een perfecte vorm, maar een "kromme" smaak.

In de supermarkt en in de meeste groentewinkels liggen groente en fruit je zacht glanzend en onbeschadigd aan te staren. Het gevolg is dat mijn naïeve geest denkt dat groente er dus zo uit hoort te zien. Dat kromme komkommers en geboden aubergines en gefrommelde paprika's niet bestaan. Het tegendeel is echter waar - ze bestaan en worden weggemoffeld. Soms nog gebruikt voor soepen of in zakken gesneden groenten, maar vaak weggegooid omdat ze niet interessant zijn voor het grote publiek. Recent las ik over een initiatief, Kromkommer, dat al een paar jaar gekke en overgebleven groente van verspilling redt door bijvoorbeeld soepen te maken of ze alsnog te verkopen. Mega-tof! En ik ga wat vaker juist op zoek naar de gekke groente bij de groenteman - want krom is net zo lekker!

Inspiratie van de kat

Ik heb een kat. Een statige dame van 13 jaar, die luistert naar de naam Pluis maar eigenlijk Barones van Pluishoven tot Istarius heet. Pluis heeft een goed leven denk ik. Ze slaapt veel (en nee, dat ligt niet aan haar leeftijd, dat heeft ze altijd gedaan!), krijgt haar eten op commando geserveerd en ligt 's avonds als eerste languit spinnend op bed.


Ik ben altijd een beetje vertederd door haar. Kijk haar nou weer lief slapen. Even gapen, een hapje eten, een beetje spelen en weer slapen. Maar wat ik me onlangs realiseerde is dat ik een voorbeeld aan haar zou kunnen nemen. Pluis heeft haar prioriteiten goed op een rijtje. Zij verspilt geen energie met onnodige dingen, maar focust op wat belangrijk is. En dat is in de eerste plaats voldoende rust, niet meer eten dan nodig en beweging door te spelen. Niet een hele dag doorjakkeren, een snelle hap naar binnen werken en uitgeput te laat naar ned gaan, met een schuldgevoel omdat je de hele week nog niet gesport hebt.

Nu is dat ook niet mijn leven hoor, maar voldoende ontspannen, het leven nemen zoals het komt en sporten als spel in plaats van "verplichting" om de wijn en chocola goed te maken.... daar zie ik nog wel wat uitdagingen voor mij!

De luxe van genoeg

Wat een mooie titel voor een boek he? Helaas is er al een boek met deze titel, anders had ik 'm zeker zelf gebruikt. Ook de inhoud van het boek is om jaloers op te worden en had ik best zelf willen schrijven :-) Voor nu heb ik echter in één adem het boek uitgelezen en heeft het mij flink geïnspireerd. Onder andere om zelf te gaan schrijven.

Ik heb het boek bij de bibliotheek gehaald en voor mij is dat al blijmaker nummer 1. Een schat aan boeken om op je gemak door heen te browsen, al die kennis, inspiratie en plezier voor het oprapen! Mijn bieb-abonnement is één van de beste investeringen ooit geweest.

Maar terzijde - het boek De Luxe van Genoeg is een prachtig overzicht met filosofische vragen, dilemma's en inspiratie om je leven in te richten volgens de principes van "genoeg". En dan niet alleen qua spullen, maar ook qua tijd, werk, sociale contacten en zelfs je zelfbeeld. Of zoals de auteur zelf zegt:
"Weg dus met die overvolle agenda, een huis vol troep, meer werk dan je lief is, eindeloos shoppen en voor de buis hangen. Dan merk je wat er echt toe doet."

Ik heb op basis van de vragen in dit boek weer een keer kritisch gekeken naar zowel mijn spullen als naar (sociale) verplichtingen, en het heeft me weer meer ruimte gegeven!

Van recyclen naar upcyclen

Een paar dagen geleden kwam ik online een prachtig initiatief tegen, waar ik helemaal blij van werd. Het blijkt dus - wist ik ook niet - dat vrijwel alle bloembollen nadat de bloemen geoogst zijn, richting de vergister gaan. Prachtige recycling natuurlijk, daar wordt weer schone energie van gemaakt. Maar bloembollen zijn juist zo mooi omdat ze jaar in jaar uit weer nieuwe bloemen geven!

Dit initiatief, Bloemenstorm, heeft een beter idee. Ze kopen overschotten van bloemkwekers, planten ze in bakken en willen zo bedrijventerreinen verfraaien. Als de bollen uitgebloeid zijn, worden de bakken opgehaald en vervangen voor nieuwe bakken. Voor zover ik begrijp zijn de bakken nu nog alleen voor de zakelijke markt, maar hoe mooi zou het zijn als we de straten ook zo fleurig kunnen maken! Geef mij een restje tulpenbollen en ik plant ze wel :-)