Toen ik wegging bij de gemeente was het midden in de zomer, en stil in het stadhuis. Mijn collega's - pardon, ex-collega's - vroegen nog wel of ik een afscheid wilde en in eerste instantie hoefde dat niet zo voor mij. Maar een goede vriendin van mij zei dat het wel heel belangrijk is om een markering te hebben: de kracht van rituelen.Dus heb ik vanmiddag in de vorm van een borrel (natuurlijk!) mijn afscheid bij de gemeente gevierd. Ik was blij verrast met de vele lieve collega's die speciaal voor mij langsgekomen zijn om herinneringen op te halen. Veel lieve kaartjes ook, en een bos bloemen. Ik had al aangegeven geen cadeaus te willen, we hebben net zo veel spullen weg gedaan juist. Maar voor herinneringen is altijd ruimte, hoe klein het huis ook is!
Veel verhalen was ik al weer vergeten, het was leuk om samen aan die tijden terug te denken. Ik bloos nog steeds een beetje na van al die aandacht, en ben heel blij dat ik dit mooie ritueel gehad heb. Het waren ruim zeven geweldige jaren, waarin ik fantastische mensen heb leren kennen en ontzettend veel geleerd heb. Nu begin ik echt aan een nieuwe periode in mijn leven, met een vers tasje fijne herinneringen.
Toch fijn zo'n mooi afscheid!
BeantwoordenVerwijderen