Met deze woorden werd ik begroet toen ik achter aan de rij sloot voor een bezichtiging van Toren Overhoeks. Het zou minstens 2,5 uur duren voor ik binnen zou zijn, dus die ontmoediging was zeer geslaagd. En er bleken bij nog veel meer monumenten ontmoedigende rijen te staan. Toen ik ook nog onaangenaam getroffen werd door het op de Dam aanwezige draaiorgelfestival, was mijn verblijf in de binnenstad van korte duur.
Op Arti & Amicitiae na (waar je blijkbaar elke dag welkom bent - daar had ik een Open Monumentendag voor nodig om achter te komen) ben ik geen enkel monument in de binnenstad binnen geweest. Wel ben ik naar mijn nieuwe buurt gefietst, waar geweldige jaren '50 monumenten te bezichtigen waren - zonder wachtrijen. Ik heb het Van Eesteren Museum bezocht en verrukt rondgelopen in een modelwoning uit die tijd. Misschien is het een goed idee om vanaf nu ook "kleiner" te leven: niet meer het grootse en meeslepende van de binnenstad te willen, maar genieten van mijn eigen, verrassende, afwisselende buurt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten