Puntjes op de i

Wie wel eens verhuisd is, weet dat als je eindelijk alle dozen leeg hebt, het bed en de kasten staan en in de meeste kamers is er licht, er een gevoel van voldoening optreedt. Dit is helemaal terecht, maar ook een beetje gevaarlijk. Ervaren verhuizer als ik ben, weet ik dat alle kleine laatste dingetjes zo maar al te makkelijk "even" uitgesteld worden. Tot je er aan gewend bent geraakt en het alleen nog maar een vaag zeurend ding in je hoofd is. Soms.

Dit weekend wilde ik weer een paar van die laatste dingetjes doen, waaronder de kroonluchter in de slaapkamer. En dan merk je dat het één snel tot het volgende leidt - toen Kees van het bed stapte en het kleedje onder hem vandaan gleed (een "erica-momentje" heet dat in mijn vriendenkring, ik ben notoir onhandig), werd de lijst met kleine dingen al weer aangevuld met anti-slipmatjes kopen en op maat knippen. Dus daarom zeggen ze dat een eigen huis nooit af is!

Maar er zijn weer wat kleine
dingen afgerond, en de voldoening is minstens zo groot als na het uitpakken van een dozijn dozen.